Some clicks before...

Σε μισή ώρα και κάποια κλικ αργότερα ο ήχος ειδοποίησης email σήμανε την αρχή αυτών που έρχονται.

Μην πάει ο νους σας στο κακό.

Ωραία πράγματα έπονται.

Ταξίδια-στόχοι, όνειρα συντροφικότητας και ανακαλύψεων σε νέα περιβάλλοντα.

Η βίωση της αλληλεγγύης σε τόπους έξω από εθνικά σύνορα.

Ακόμη και η αναθέρμανση του έρωτα, σβήνοντας χιλιόμετρα που τον εμπόδισαν.

Ταξίδι στην άλλη άκρη του κόσμου για να βρεις εσένα, σε ταπεινά εξεγερμένους ανθρώπους.

Να δεις ακόμη και αυτό που έζησες εδώ ένα Δεκέμβρη πρίν, από απόσταση.

Να δεις, να ακούσεις, να μάθεις. Αυτό που κυνηγάς.

Να μοιραστείς.

Τα πάντα.

Αυτή την άνοιξη,

αυτό το καλοκαίρι.

Αγάπη, σύντροφοι έτοιμος νομίζω είμαι...

ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΛΥΡΙΚΗΣ ΣΚΗΝΗΣ ΑΘΗΝΩΝ

Ε.ξεγερμένη Λ.αϊκή Σ.κηνή

Η εξέγερση του Δεκέμβρη δικαιώνοντας όλους τους προηγούμενους κοινωνικούς αγώνες έδωσε το έναυσμα για γενικευμένη αντίσταση σε όλα αυτά που μας προσβάλλουν και μας υποδουλώνουν. Πυροδότησε τον αγώνα για τη ζωή, που κάθε μέρα απαξιώνεται. Σε πείσμα όλων όσων βλέπουν την εξέγερση σαν πυροτέχνημα και τη θάβουν τελειώνοντας τον επικήδειο με το «η ζωή συνεχίζεται» απαντάμε ότι ο αγώνας συνεχίζεται και θέτει τη ζωή μας σε μια νέα βάση. Όλα έχουν μείνει μετέωρα, όπως και ο θυμός μας. Η αγωνία μας δεν έχει κοπάσει γι’ αυτό είμαστε ακόμα εδώ.. Εξέγερση στους δρόμους, στα σχολεία, τα πανεπιστήμια, τα εργατικά κέντρα, τους δήμους και τα πάρκα. Εξέγερση και στην τέχνη.Κόντρα σε μια τέχνη- θέαμα που καταναλώνεται από παθητικούς θεατές. Κόντρα σε μια αισθητική που αποκλείει την διαφορετικότητα. Κόντρα στον πολιτισμό που καταστρέφει πάρκα και δημόσιους χώρους στο όνομα του κέρδους.Ενώνουμε τις φωνές μας με όσους αγωνίζονται. Είμαστε αλληλέγγυοι στην Κωνσταντίνα Κούνεβα και στους συλληφθέντες της εξέγερσης.Απαντάμε στην κρατική καταστολή, τον κοινωνικό αποκλεισμό και την απόπειρα τρομοκρατίας και παραπληροφόρησης από τα ΜΜΕ με τον αγώνα μας και τον πολιτισμό.Μια πρωτοβουλία ανθρώπων των τεχνών (θεωρώντας τέχνη τη ζωή του καθενός) οικειοποιείται ένα χώρο για την Τέχνη της ζωής του καθενός θέτοντας το ζήτημα της αναδημιουργίας της κουλτούρας σε μια νέα βάση. Επιδιώκουμε μια τέχνη αδιαμεσολάβητη, ανοιχτή σε όλους, που ο καθένας μπορεί να είναι φορέας της.Απελευθερώνουμε την Εθνική Λυρική Σκηνή, γιατί εξ’ ορισμού μας ανήκει. Έχουμε την ανάγκη να πούμε τα πράγματα από την αρχή και να ξαναβρούμε το ρόλο της τέχνης. Μέσα από διαδικασίες αυτοργάνωσης προτείνουμε ελεύθερες δημιουργικές δράσεις από όλους και για όλους όσους θεωρούν τον πολιτισμό προϊόν συλλογικής δημιουργίας.Για να ξανακερδίσουμε τον πολιτισμό που μας στερείται.ΑΝΟΙΧΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΜΕΝΗΣ ΛΥΡΙΚΗΣ ΣΚΗΝΗΣ ΣΤΙΣ 9 μ.μ.ΘΕΑΤΡΟ ΜΑΣ Ο ΔΡΟΜΟΣΤΕΧΝΗ ΜΑΣ Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ(ελεύθεροι λυρικοί)http://apeleftheromenilyriki.blogspot.com

Γιατί καταλαμβάνουμε την Λυρική Για να απαντήσουμε σ’ αυτούς που μπορεί να αναρωτηθούν γιατί μια κατάληψη του ιστορικού κτιρίου της Λυρικής εκθέτουμε καταρχάς κάποιους συνειρμούς με ιστορικά γεγονότα.• Στις 29 Σεπτεμβρίου 1941 η οπερέτα «Βαρώνος Ατσίγγανος» του Γ. Στράους παρουσιάστηκε από την Λυρική σκηνή στο θέατρο Πάρκ.Την ίδια ημέρα 2000 κάτοικοι της περιοχής της Δράμας εκτελούνταν από τις δυνάμεις κατοχής σε αντίποινα για τις επιθέσεις αντιστασιακών ομάδων.• Η « Κάρμεν» του Μπιζέ ανέβηκε στις 20 Φεβρουαρίου του 1942 στο θέατρο Ολύμπια, ολόγυρα ο μεγάλος λιμός του χειμώνα του 42 μάστιζε την Ελλάδα, όπου το 63% του πληθυσμού υποσιτίζονταν με αποτέλεσμα 100.000 νεκρούς από ασιτία.• Η «Αρπαγή από το Σεράϊ» του Μότσαρτ ανέβηκε στις 30 Μάη 1945,την ίδια ημέρα ο Τριαντάφυλλος Τριανταφύλλου δολοφονήθηκε στο Πουρί Θεσσαλίας, ήταν εκείνο τον μήνα ένα από τα 56 θύματα της τρομοκρατίας από παρακρατικές ομάδες δωσίλογων & μοναρχοφασιστών που συνεργάζονταν με κρατικές δυνάμεις, ενώ υπήρχαν 18.708 πολιτικοί κρατούμενοι σε όλη την Ελλάδα.• «Ο Βαφτιστικός» του Θεοφράστου Σακελλαρίδη παρουσιαζόταν στις 17 Ιουλίου 1948, ταυτόχρονα βόμβες Ναπάλμ δοκιμάζονταν για πρώτη φορά στον Γράμμο όπου κορυφωνόταν ο Εμφύλιος.• Στις 22 Νοεμβρίου 1973, πέντε ημέρες μετά την είσοδο των τανκς στο Πολυτεχνείο και μόλις δύο ημέρες μετά την άρση του στρατιωτικού νόμου που είχε επιβληθεί από το δικτατορικό καθεστώς, η Λυρική σκηνή ανακοίνωνε στο κοινό της ότι μπορούσε πλέον να παρακολουθήσει τις οπερέτες «Οι Παλιάτσοι» και «Καβαλαρία Ρουστικάνα».• Όταν δολοφονήθηκε ο Μιχάλης Καλτεζάς, όποτε εκπυρσοκροτούν περίστροφα αστυνομικών, την ημέρα που ανάγκασαν την Κ. Κούνεβα να πιεί βιτριόλι, τις ημέρες που οποιοσδήποτε μπάτσος παίρνει την διαταγή να χτυπήσει διαδηλωτές, τις βραδιές που οι συλληφθέντες της εξέγερσης του Δεκέμβρη είναι ακόμα στις φυλακές, την στιγμή που οποιοσδήποτε μαθαίνει ότι χάνει την δουλειά του, η Λυρική προσφέρει στο κοινό της διαφυγή και στην κοινωνία μιά καθησυχαστική εικόνα ευμάρειας.Αυτή την στιγμή δεν θα ασχοληθούμε ούτε με το ποιοι έβλεπαν αυτές τις παραστάσεις, ούτε ποιοι τις παρουσίαζαν, ούτε ποιοι διορίζονταν σαν διευθυντές της Λυρικής όλα αυτά τα χρόνια από την κατοχή, στον εμφύλιο αλλά και αργότερα όπως πχ στην διάρκεια της δικτατορίας.Η κατάληψη ενός συμβόλου σαν τη Λυρική δεν έγινε για αποπληρωμή ιστορικών χρεών, έγινε απλά γιατί θέλουμε να θυμίσουμε σε όλους, διοικούντες, κυβέρνηση, καλλιτέχνες η θεατές, ότι εκεί έξω και τώρα μέσα, υπάρχει και ένας άλλος κόσμος αναπόσπαστο τμήμα του λαού της χώρας μας, που δεν μπορείτε να τον αγνοείτε παρά το γεγονός ότι πυροβολιέται, πνίγεται με δακρυγόνα, κατεβαίνει σε μπλόκα, απαιτεί λίγο αέρα αντί για τσιμέντο και συγχρόνως αναρωτιέται και διεκδικεί μιά άλλη θέση της τέχνης στην κοινωνία.

Αυτή την άλλη θέση θα προσπαθήσουμε να επεξεργαστούμε αυτές τις μέρες της κατάληψης, σε μια διαρκή δημόσια συζήτηση, δίνοντας λόγο στους αποκλεισμένους πέραν των συνόρων της κατεστημένης τέχνης, επαναπροσδιορίζοντας αυτά τα σύνορα και να δώσουμε τόπο σε μια άλλη δημιουργικότητα με διαρκή καλλιτεχνικά εργαστήρια και μαθήματα - προτάσεις.

Ελεύθεροι Λυρικοί

Αχά να 'μαστε πάλι στις ίδιες κουβέντες...

Άνδρας πού σκάβει στην Καραϊβική.
Οι από πάνω το πάνε προς τα ΄κεί και τσάμπα. Εμείς τι κάνουμε λοιπόν;

Έπεσα πάνω σε μια συζήτηση στο forum του indymedia

(http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=980077),

και μπήκε το μυαλό μου πάλι σε προβληματισμούς.

Εφόσον έχω πιεί όμως τον καφέ μου και τα σκέφτηκα και μόνος,είπα να ανοίξω την κουβέντα και εδώ,καθώς θεωρώ ότι αφορά τους ανθρώπους που επισκέπτονται αυτό το ταπεινό blog και επιπλέον όλοι έχουν λίγο πολύ να πούνε κάτι πάνω σε αυτό. Περιμένω λοιπόν με ανυπομονησία σχόλια και προτάσεις...

Για το αρχείο παραθέτω αυτούσια (copy-paste δλδ.) την πρόταση που έβαλα εκεί.


Θα μιλήσω από προσωπική εμπειρία 10 χρόνων+ στην μισθωτή και ''μαύρη'' σκλαβιά.

Το ότι καταναλώνουμε λιγότερο το θεωρώ αυτονόητο(διότι άμα παίρνεις 600 το μήνα δεν μπορείς και αλλιώς!!!).

Βάζουμε κάτω τις ανάγκες μας, βάση προτεραιοτήτων(είναι προσωπικό του καθενός πιστεύω). Προσπαθούμε να βρούμε ποιές από αυτές μπορούν να καλυφθούν μέσα από συλλογικές διαδικασίες (π.χ. λαϊκές κουζίνες, καταλήψεις στέγης, εναλλακτικό εμπόριο, αυτοδιαχειριζόμενα καφενεία,ανταλλαγή-επαναχρησιμοποίηση αγαθών κ.α.) ή ακόμη και κάποιες δωρεάν παροχές από το κράτος( ξέρω θα διαφωνίσετε με το τελευταίο πολλοί αλλά για παράδειγμα εάν έχεις πρόσβαση σε πανεπιστήμιο μπορείς να χρησιμοποιείς δωρεάν ιντερνετ και αλλα τέτοια μικρά πραγματάκια) ή καβάτζες διαφόρων ειδών από γνωστούς και φίλους.

Ζείς σε κοινή στέγη με άλλα άτομα π.χ. συγκατοίκιση(τα μεγάλα σπίτια έχουν φτηνότερα ενοίκια αναλογικά με το χώρο που έχουν σε σχέση με τα μικρά) όποτε τυχόν έξοδα που για διάφορους προσωπικούς ή μη λόγους δεν μπορούν να καλυφθούν από τις παραπάνω κατηγορίες μοιράζονται και είναι πιο εύκολα να τα αντιμετωπίσεις.

Εάν δεν σας αρέσει το 8ωρο(στην καλύτερη συνήθως), όπως δεν αρέσει σε εμένα υπάρχουν διάφορα ωρομίσθια επαγγέλματα (π.χ. τεχνικός, ηχολήπτης, κουβαλητής κ.α.) τα οποία συνήθως αποφέρουν σχετικά υψηλότερα χρήματα/ώρα και μπορείς να διαλέξεις πότε θα πάς και πότε όχι για δουλειά. Αυτά συνήθως είναι όμως μαύρα, όποτε θα πρέπει να κάνεις κουμάντα με ιατροφαρμακευτική περίθαλψη(έαν έχει πάψει να ίσχυει λόγω ηλικίας η ασφάλιση προστατευόμενου μέλους π.χ. γαι το ΙΚΑ είναι στα 26) καθώς και κάλο οικονομικό προγραμματισμό γιατί ίσως να μην έχει όλο το χρόνο δουλειά.

Επειδή θίχτηκε το θέμα ιντερνετ και λεφτά μέσω αυτού πιστεύω ότι εάν κάποιος σκαμπάζει λίγο παραπάνω από υπολογιστές μπορεί με κάποιους μήνες διάβασμα και εξάσκιση να μάθει να φτιάχνει sites (π.χ. joomla, dreamweaver, flash) τα οποία χρυσοπληρώνονται έξω και τα φτιάχνεις σπίτι σου. Αυτό σαν παρένθεση πολύ εξειδικευμένα.

Όσον αφορά την κοινοβιακή επιχείρηση (συνήθως μικρό μαγαζί που μπορεί χωροταξικά να συνδοιάζεται και με στέγη), δεν έχω προσωπική εμπειρία αλλά από κάνα δυό περιπτώσεις που έχω ακούσει δουλεύει καλά. Το θεωρώ πάντως καλή ιδέα και κάποια στιγμή θα ήθελα να το δοκιμάσω.

Τα παραπάνω ισχύουν για τα αστικά κέντρα. Εάν βρίσκεσαι στην επαρχία και έχεις κατα τύχη κάποια χωράφια, όχι απαραίτητα πολλά, και ίσως κάποια στέγη τότε μαζευτείται 4-5 άτομα (αναλόγως) και κάντε το πείραμα συλλογική καλλιέργεια-κοινοβιακή συγκατοίκιση. Ότι και να βγεί η εμπειρία θα είναι πιστεύω μοναδική (και προσωπικά αποτελεί το επόμενο βήμα για μένα στη φάση που είμαι).

Αυτά τα ολίγα.

Σε καμιά περίπτωση λόγω των παραπάνω δεν θα πρέπει να αφήνουμε στην άκρη αγώνες και διεκδικήσεις (όποιας μορφής και αν είναι αυτοί).

Ωραίο και επίκαιρο τόπικ αυτο πού ανοίξατε παίδες.


By the way, ωραία μέρα σήμερα (ναι καλά μαντέψατε είχα ωραίο πρωινό).

Terra Urbanis by Strange Avenger

Κάποιες τυχαίες φωτό από το αστικό τοπίο που ζω...enjoy...

Έτσι για να γουστάρουμε...

Πού να σφίξουν και οι ζέστες...

Το παρακάτω μέιλ μου ήρθε σήμερα το πρωί.

Ο νούς μου ταξίδεψε σε ερημικές παραλίες όπου έκανα γυμνός μπάνιο και κατανάλωνα ουσίες (ξέρετε αλκοόλ και τέτοια...), σκεφτόμενος πόσοι βλάκες συντοπίτες μου υπάρχουν και καταστρέφουν επίγειους παραδείσους...

Αυτεπάγγελτη δίωξη στον πρώην δήμαρχο Ζαγοράς, Κων. Λάσκο, εκδικάζεται στο Εφετείο Λάρισας 27/1/09 Παλιότερα κείμενά μας για το βιασμό της Παρίσαινας θα βρείτε εδώ, στο blog του reclaim the beach festival (σύντομα θα ανέβει το νέο site www.saveparisena.org) Ο πρώην δήμαρχος Ζαγοράς κατηγορείται για ηθική αυτουργία σε παράβαση καθήκοντος (αφορά την απευθείας παραχώρηση στο υιό του της χρήσης της παραλίας για ομπρελοκαθίσματα), ηθική αυτουργία σε καταπάτηση αιγιαλού, ηθική αυτουργία και παράβαση άρθρων (αφορούν την τοποθέτηση στύλων της ΔΕΗ «καταφανώς» εντός των ορίων της παραλίας «προκειμένου να εξασφαλισθεί η προσφορότερη δυνατή παροχή ηλεκτρικού ρεύματος» στη καντίνα-μπαρ του υιού του, εκμεταλλευόμενος «την ιδιότητά του ως υπαλλήλου της ΔΕΗ», τη διάνοιξη οδού μέσα στο ρέμα χωρίς καμία απόφαση Δ.Σ., άδεια ή μελέτη, την υλοτόμηση δένδρων), αλλά και σύσσωμο το τότε Δ.Σ. Ζαγοράς που ομόφωνα είχε παραχωρήσει τη χρήση της παραλίας Παρίσαινας στον υιό του δημάρχου (παραπέμπεται και ο ίδιος ο υιός). Έχουμε αναφερθεί ξανά στο παρελθόν και έχουμε καταγγείλει τις αυθαιρεσίες του πρώην δημάρχου, έχουμε προπηλακιστεί γι' αυτό και κάθε τόσο απειλούμαστε. Υπενθυμίζουμε την απρόκλητη τραμπούκικη επίθεση στις 17/7/07 αλλά και προχωρούμε σε νέα καταγγελία: Μετά τις πρώτες βροχές του φθινοπώρου, ο «δρόμος» που έφτιαξαν μέσα στο ρέμα μετατράπηκε όπως ήταν φυσικό σε ποτάμι. Ένα ζευγάρι, τακτικοί κατασκηνωτές στην παραλία, επισκέφτηκε την Παρίσαινα στις 30/9/08 και φωτογράφιζε την εκδίκηση της φύσης. Ανεπίτρεπτο όμως για τον πρώην δήμαρχο, που προφανώς ήταν αγανακτισμένος αφού θα έπρεπε να φέρει για μια ακόμα φορά μηχανήματα να μπαζώσουν τις εκβολές του ρέματος, και επιτέθηκε εναντίον της Ε.Σ. με μια μυτερή μπετόβεργα. Ούτε να την σουβλίσει κατάφερε, ούτε να της αποσπάσει τη φωτογραφική μηχανή. Αν νομίζει πως έτσι θα μας διώξει από την παραλία είναι βαθιά νυχτωμένος. Αν νομίζει πως μπορεί να συνεχίζει να παρεκτρέπεται είναι πολύ γελασμένος, γιατί οι συνέπειες δεν θα είναι μόνο δικαστικές (ούτε τότε, ούτε τώρα μηνύθηκε για τις επιθέσεις του). Αν νομίζει πως μαζεύοντας υπογραφές μπορεί να θέσει εαυτόν και όσους τον στηρίζουν στις παρανομίες υπεράνω των νόμων, είναι απλά ηλίθιος. ---------------------- Πέρα από τις απειλές και τις συκοφαντίες εναντίον αυτών που νομίζει πως υποκινούν την όλη αντίδραση-αντίσταση ξεκίνησε το μάζεμα υπογραφών. 7 χρόνια δήμαρχος ήταν, κατάφερε-πίεσε να υπογράψουν άνθρωποι που τους είχε βοηθήσει, βρήκε στην πορεία και μιμητές στις παρανομίες του, έβαλε και τους γνωστούς γραφικούς του χωριού που παρακαλούσαν την Αστ. Δ/νση να στείλει τα ΜΑΤ για να απαγορεύσουν το φεστιβάλ το καλοκαίρι... τέλος πάντων μάζεψε μόλις 133 σε ένα δήμο των 5,000 περίπου κατοίκων. Στις 4/12/08 δημοσιεύεται στον τοπικό τύπο μια επιστολή με θέμα τον «δρόμο» προς την παραλία Παρίσαινα στο Χορευτό, υπογραφόταν από τον κ. Γκούβα Δημήτριο, δικηγόρο Βόλου, εκ μέρους των 133 κατοίκων της Ζαγοράς και Χορευτού (αν και με κάποιους που επικοινωνήσαμε δεν έχουν ιδέα από που/πότε πήρε την άδεια να χρησιμοποιήσει τις υπογραφές τους ο δικηγόρος της μιμήτριας του δημάρχου...). Μια επιστολή που βρίθει ανακριβειών, ψεμάτων και αποκρύπτει την πραγματική εικόνα, ότι ο «δρόμος» (για εμάς δεν υπάρχει δρόμος αλλά, ΡΕΜΑ) βγαίνει κατευθείαν στην αμμουδιά διότι έτσι προφανώς θα έχαναν τις εντυπώσεις. Μερικά αποσπάσματα της επιστολής του Γκούβα παραθέτω: «Ο δρόμος αυτός είναι ο μοναδικός δρόμος, που μπορεί να δεχθεί αυτοκίνητα. Ουσιαστικά είναι η μοναδική οδός, δια της οποίας στην παραλία Παρίσαινας φθάνει απορριμματοφόρο του δήμου Ζαγοράς για να συλλέγει τα απορρίμματα από τους εκεί υπάρχοντες κάδους. Επίσης, είναι η μόνη οδός δια της οποίας είναι δυνατή η κίνηση ασθενοφόρου ή αστυνομικού ή πυροσβεστικού οχήματος, αφού η περιοχή κατοικείται και δεν είναι αποκλειστικά αγροτική. Σημειώνουμε ότι η παραλία Παρίσαινας χρήζει διαρκούς αστυνόμευσης, καθώς φιλοξενεί διάφορες κατηγορίες «φυσιολατρών», όπως γυμνιστές, χρήστες ουσιών, κατασκηνωτές, κλπ. Ταυτόχρονα είναι η μοναδική οδός, μέσω της οποίας μπορεί μια π.χ. οικογένεια με μικρά παιδιά ή κάποια ΑμΕΑ να φθάσει στην παραλία. Συνάμα, η οδός αυτή αποτελεί και εμπόδιο πλήρους απομόνωσης των «φυσιολατρών», καθώς χωρίς αυτήν είναι βέβαιοι ότι μπορούν να τελούν παράνομες πράξεις (κατασκήνωση και διανυκτέρευση στην παραλία, γυμνισμό, χρήση ναρκωτικών ουσιών, καταπάτηση ξένων ιδιοκτησιών, καταστροφές ξένων πραγμάτων, κοπή δένδρων και ελαιοδένδρων για άναμμα φωτιάς, κλπ) χωρίς τον φόβο της αστυνομίας. Είναι ενδεικτικό ότι πολλές φορές στο παρελθόν η αστυνομία μέσω ακριβώς αυτής της οδού έκανε εφόδους στην παραλία της Παρίσαινας και συνέλαβε κατ' επανάληψη παρανομούντες «φυσιολάτρες». Εν όψει όλων των παραπάνω, διαμαρτυρόμαστε και αναρωτιόμαστε ευλόγως εμείς οι φορείς και κάτοικοι της Ζαγοράς, πώς αρχές και υπηρεσίες, που σκοπό έχουν την προστασία των πολιτών και των δικαιωμάτων τους, ενεργούν με τόση μονομέρεια και υποχρεώνουν υπηρεσίες να επιβάλουν πρόστιμα και να διώκουν πολίτες διοικητικά και ποινικά, αντί να δρούν με αντικειμενικότητα και παραδειγματική προσοχή κατά την συλλογή των στοιχείων και την εξαγωγή συμπερασμάτων! Γιατί, άραγε, υπάρχει τέτοια επιμονή να κλείσει ένας δρόμος, που και ασφάλεια παρέχει και είναι η μοναδική διέξοδος επικοινωνίας των κτημάτων και ιδιοκτησιών μας; Για να μην ενοχλούνται αυτοί, που θέλουν να κείνται εκτός ελέγχου των αρχών για τις πράξεις τους; Γιατί, άραγε, επιζητούν να μην λειτουργήσει αναψυκτήριο μέσα στην ιδιοκτησία δίπλα στην παραλία; Για να μην χάσουν τον ελεύθερο κατασκηνωτικό χώρο οι «φυσιολάτρες» γυμνιστές ή για να μπορούν να πετούν ανενόχλητοι τα τενεκάκια από τα αναψυκτικά και τις μπύρες και να εγκαταλείπουν τα σκουπίδια τους (από πλαστικές σακούλες μέχρι σύριγγες) στην παραλία; Ποιο είναι το ανώτερο αγαθό, που οι φορείς και Αρχές θέλουν να προστατεύσουν; Τους λίγους παρανομούντες «φυσιολάτρες» και τους πάτρωνές τους ή τους πολλούς, που κατοικούν στην περιοχή ή την επισκέπτονται κάνοντας χρήση της παραλίας με σεβασμό και στο φυσικό περιβάλλον, αλλά και στους νόμους;» Κανείς δεν αντιτάχθηκε στη λειτουργία του αναψυκτηρίου του τέως δημάρχου μέσα στην ιδιοκτησία του. Αντιταχθήκαμε στις διάφορες παρανομίες που έχουν συντελεστεί προκειμένου να λειτουργήσει και στην συνεπαγόμενη καταστροφή του τοπικού οικοσυστήματος. Δεν θα σταματήσουμε να το κάνουμε μέχρι να αποκατασταθεί πλήρως το φυσικό τοπίο της περιοχής από το βιασμό που έχει υποστεί. Μέχρι το 2007 δεν υπήρχε ανάγκη τοποθέτησης κάδου και έλευσης απορριμματοφόρου. Οι κατασκηνωτές που επισκέπτονται την παραλία κάθε καλοκαίρι απ' όλα τα μέρη του κόσμου, πάντα διατηρούσαν την παραλία καθαρή, καθαρότερη από την παραλία του Χορευτού, μεταφέροντας τα σκουπίδια τους και ό,τι ξεβράζει η θάλασσα στους κάδους του Χορευτού ή, ακόμη και στη Ζαγορά. Ο κάδος τοποθετήθηκε στην παραλία για τα σκουπίδια του αναψυκτηρίου και προφανώς το ζήτησε ο τέως δήμαρχος διότι στην αρχή είχε τοποθετηθεί μπροστά στην ιδιοκτησία του. Κατόπιν μεταφέρθηκε στην εκβολή του ρέματος αφού κατάλαβε ότι βρώμιζε και ασχήμαινε την επιχείρησή του. Ούτε υπήρχε, ούτε υπάρχει ανάγκη έλευσης πυροσβεστικού οχήματος στην παραλία, είναι σε όλους γνωστό ότι η αμμουδιά και η θάλασσα δεν κινδυνεύουν από πυρκαγιά. Ούτε η πρώτη, ούτε η τελευταία παραλία στην Ελλάδα είναι η Παρίσαινα που δεν φτάνει ασθενοφόρο. Η παραλία δεν είναι απομονωμένη όπως ψευδώς ισχυρίζονται. Υπάρχει καλντερίμι που τη συνδέει με το Χορευτό, από χρόνια κατεστραμμένο που ποτέ δεν ανακατασκευάστηκε από τις τοπικές αρχές, παρ' ότι υπήρξε και περιστατικό θανάτου γυναίκας από πτώση στα βράχια. Ανακατασκευάστηκε όμως τελικά στις αρχές του περασμένου καλοκαιριού από ιδιώτη. Πάντα έρχονταν και συνεχίζουν να έρχονται στην παραλία κατασκηνωτές-οικογένειες με μικρά παιδιά που ποτέ δεν χρειάστηκαν αυτοκίνητο και δρόμο παρ' ότι μεταφέρουν αρκετά πράγματα απαραίτητα για την κατασκήνωση. Ο δήμος Ζαγοράς διαφημίζει σε τουριστικούς οδηγούς και στο διαδίκτυο πως μπορεί κανείς να φτάσει στις «πανέμορφες και ερημικές παραλίες Παρίσαινα και Ανάληψη από ένα καταπράσινο μονοπάτι». Μήπως ο δήμος θα πρέπει να αλλάξει τις καταχωρήσεις του; Διότι οι παρανομούντες εκεί δρουν ανεξέλεγκτα και καταστρέφουν στο βωμό της ατομικής οικονομικής ανάπτυξης, στερώντας ρέματα, δασύλλια, αιγιαλούς, καλντερίμια-μονοπάτια, καθαρές παραλίες χωρίς αυτοκίνητα, εν γένει μια παρθένα φύση που ανήκει σε όλους και όλοι έχουν δικαίωμα να την απολαμβάνουν και όλοι έχουμε υποχρέωση να τη διατηρήσουμε για τις ερχόμενες γενιές. Δεν υπάρχει πρόβλημα με τις «ουσίες» αλλά με τις ανούσιες επιστολές στήριξης των παρανομιών και των παρανομούντων και τη «χρήση» 133 υπογραφών προκειμένου να βρεθούν υπεράνω των νόμων. Τα πιο αστεία μέρη της επιστολής είναι πως «Μέσω αυτής της οδού διακινούνται τα συλλεγόμενα αγροτικά προϊόντα, μειώνοντας το κόστος παραγωγής» προφανώς κάποιος από τους υπογράφοντες καλλιεργεί πατάτες στην αμμουδιά, εκτός κι αν εννοούν τις πεταλίδες και τα κρίταμα στα βράχια, και τέλος πως «Οι δημόσιες υπηρεσίες και η Ανεξάρτητη Αρχή «ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ», που επελήφθησαν της υποθέσεως μετά από καταγγελίες κατ' αρχήν της οργάνωσης με τον τίτλο «ΦΙΛΟΙ ΤΗΣ ΠΑΡΙΣΑΙΝΑΣ», μιας οργάνωσης-φαντάσματος, που καλύπτεται πίσω από την ανωνυμία και δρά σχεδόν αποκλειστικά μέσω internet...» ΧΑ-ΧΑ!! ΟΥΣΤ ΛΑΜΟΓΙΑ! ΠΙΣΩ ΣΤΗΝ ΚΡΥΠΤΗ ΣΑΣ!

Η Οργάνωση-Φάντασμα «Φίλοι της Παρίσαινας»

paliotero kimeno http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=894080
katagelia 17/7/07 http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=737021
ta kimena tu festival http://blogs.myspace.com/index.cfm?fuseaction=blog.view&friendID=398781409&blogID=425861796

Λαμόγια, κολλημένοι με το μπετόν και τις ταβέρνες σας, θα σας πάρουμε με τους αχινούς αυτό το καλοκαίρι!!!!!

Κακλαμάνης RULEZ

Δεκέμβρης 2008 Σύνταγμα








Γενάρης 2009 Κυψέλη











Κάποιοι άνθρωποι είναι εντελώς σκατόψυχοι.

Γύρω από την φωτιά

Κάπως έτσι μπήκαμε μέσα. Σαν μια γροθιά υψωμένη στον αέρα.

Όμορφα πράματα. Όμορφες αναμνήσεις.

Συνέλευση γύρω από φωτιά. Αρχέγονα ένστικτα αναβιωμένα μέσα στην τσιμεντένια ζούγκλα.

Χωρίς ρεύμα, χωρίς νερό, χωρίς τηλέφωνο.

Με μια διμοιρία των ΜΑΤ κλεισμένη μακρυά μας στο δρόμο να μας κοιτάει. Και ένα ελικόπτερο από πάνω. Κάθε μέρα.

Ομως αυτός ήταν ο χώρος όλων μας. Ανοιχτός σε όλους τους μουσαφιρέους που έχουν ανοιχτή καρδιά.

Και ύστερα ήρθαν τα κουμπούρια. Γιορτή χωρίς να μας το πουν.

Και μπήκαν μέσα. Χωρίς να χτυπήσουν την πόρτα.

Και όταν πήγαμε να κλείσουμε την πόρτα να μην μπαίνει ο χειμώνας μέσα μας βρίσανε.

Άγριος ο χειμώνας φέτος, θαρρείς μας ταίριαξε. Και κάτσαμε όξω μαζί του.

Ομως αυτός είναι ο χώρος όλων μας. Ανοιχτός σε όλους τους μουσαφιρέους που έχουν ανοιχτή καρδιά.

Και η άνοιξη σιμώνει.

Και τα κουμπούρια δεν είναι γιορτή.

Σας λυπόμαστε πίσω από τις ασπίδες και τους θάμνους.

Γιατί δεν ξέρετε να ανταμώνετε με ανθρώπους.

Δύο μήνες μετά

Ζούμε σε ένα μετεξεγερτικό χρονικό στάδιο. Οσοι/ες συμμετείχαν στα γεγονότα του Δεκέμβρη, σίγουρα δεν είναι οι ίδιοι μέσα τους. Αν είναι, τότε μάλλον για τουρισμό συμμετείχαν.
Δεν θα κάτσω να αναλύσω το τι έγινε. Έγιναν πράγματα σωστά και λάθος. Και καλώς έγιναν και τα δύο. Μιλάω πάντα από την πλευρά μας. Την πλευρά των εξεγερμένων.

Κοντεύει Φλεβάρης. Πέρασαν δηλαδή δύο μήνες. Ποτέ τα χρόνια που έχω ζήσει δεν έχει υπάρξει τέτοια συμπήκνωση του ιστορικού χρόνου. Γεγονότα που θα δίναν τροφή για σκέψη και πράξη ξεπερνιώνταν για να πάρουν την θέση τους νέα πιο έντονα μέσα σε λίγες ώρες. Η θλίψη για το φονικό του Αλέξη, διαδέχονταν την χαρά της νίκης και τούμπαλιν. Συγκρούσεις, συγκρούσεις, συγκρούσεις. Όμορφες. Άγριες. Συναίσθημα. Λύπη.
Καταλήψεις.Πολλές. Κοινωνικότητα, δικτύωση, συντροφικότητα, κουβέντες. Απ'όλα είχε ο μπαχτσές. Και έχει ακόμη. Με αφορμή δυστυχώς άλλα δυσάρεστα γεγονότα. Πόλεμος. Κούνεβα. Συλληφθέντες. Γεγονότα που από μόνα τους μπορούν κάλιστα να αποτελέσουν αιτία για μία ακόμη εξέγερση.

Η εικόνα.

Άνθρωποι πάνε στις δουλείες τους, φοιτητές διαβάζουν για την επερχώμενη εξεταστική, οι μπάτσοι ανακατέλαβαν επελευθερωμένες περιοχές, κράτος και μμε το βιολί τους. Σαν να μην έγινε τίποτα δηλαδή. Θα έρθει όμως ο καιρός. Μην ξεγιελιέστε...

Όσο για μένα, πλέον δεν ξέρω. Πως να κάτσω να διαβάσω, πως να πάω για δουλειά, πως να κάνω σχέδια,μου λες;

Με το ζόρι. Ισως και να τα καταφέρω και να ηττηθώ.

Ισως να νικήσω και να χαθώ...

Εγώ,αυτοί και Ε.Σ.Υ.

Δύσκολο πράμα η υγεία. Σε όλες τις ευχές έχει την τιμητική της. Το κακό είναι ότι δεν έχει την τιμιτική της στα νοσοκομεία και τα ιατρεία. Κακοδεχούμενη θαρρείς πως είναι.
Δεν τα έχω με τους γιατρούς. Γιατί να τα έχω άλλωστε. Μου έχουν σώσει την ζωή παραπάνω από μία φορές. Ότι μπορούν κάνουν οι άνθρωποι.
Διαβάζουν πολλά χρόνια για να φτάσουν σε σημείο να το έχουν με την υγεία. Ύστερα δουλειά,δουλεία και δουλειά για να μπορέσουν να πάρουν ένα αμαξάκι, ένα σπιτάκι μια γυναίκα και δύο παιδιά ντε. Ναι, μικροαστικό τι να κάνουμε. Δεν θα κάνω κουμμάντο στη ζωή τους. Δεν είναι όλοι καριόλια. Κάποιοι είναι. Και σε ποιά δουλεία δεν υπάρχουν μαλάκες θα μου πείς.
Όχι, δεν τα έχω με αυτούς.
Τα έχω με όλους αυτούς που έχουν δεχτεί το τραγικό της υπόθεσης. Να πληρώνεις για την υγεία. Να πληρώνεις για να γίνεις καλά. Εμπόριο δηλαδή. Ειτε τα σκάς κατευείαν σε ιδιώτες, είτε τα σκάς στο κράτος.
Αν εγώ οδηγώντας πατήσω έναν άνθρωπο και φύγω είναι κακούργημα.Τον άφησα να πεθάνει, ενω ίσως με την βοήθεια μου να μην είχε ψοφίσει.
Αν δεν έχεις φράγκα ή ένσημα δλδ λεφτά, να πάς σε ένα γιατρό και πεθάνεις είναι οκ.
Δημορατία λοιπόν. Τις βιτρίνες των τραπεζών τις προστατεύουμε όμως....

Για την ιστορία σήμερα για να κάνω την γραφειοκρατία που απαιτήται για μια εξέταση έχασα 35 ευρώ. Τόσα δλδ όσα θα μου έδινε το αφεντικό μου για να αγοράσει τον χρόνο μου και τα χεριά μου για τις ώρες που πέρασα στις ουρές του ΙΚΑ.

Δημόσια δωρεάν υγεία κατα τα άλλα.

Δεν θα τους κάνω την χάρη όμως να συνεχίσω να ασχολούμε με αυτούς. Εχω και ωραία πραματα να κάνω.

Καλημέρα λοιπόν και 'γειά μας.....

...going with the flow

Το να πηγαίνεις με το ρεύμα. Ένας προβληματισμός που όλοι κάποτε βιώσαμε και άλλοι απάντησαν θετικά και άλλοι αρνητικά.
Ο προβληματισμός που θέτω δεν αφορά το τι θα απαντήσω εγώ. Καλώς ή κακώς αυτό το έχω απαντήσει.Και καλούμαι, η αλήθεια είναι, να το απαντάω συνέχεια.
Είναι γιατί δυσκολεύονται τόσο πολύ, οι φωνές που απάντησαν αρνητικά να φτάσουν στα αυτιά μας.
Λογικό θα μου πείς.
Δεν δέχομαι το λογικό ως απάντηση γιατί αγαπητέ μου μπορεί να διαφωνώ με την λογική σου, που γεννάει το λογικό. Ίσως και όχι πάλι.
Η πλεοψηφία συνήθως ξεπερνάει το δικαίωμα της στην απλή κυριαρχία της άποψης και στρέφεται στην εξαφάνιση, πνευματική και υλική, της μειοψηφίας.
Το βιώνουμε ΠΑΝΤΟΥ.

...και έτσι αόριστα καταλήγουμε στα blogs και σε αυτό το εναρκτήριο κείμενο του συγκεκριμένου blog.

Πολλά blogs και η ταυτόχρονη εσπευσμένη δημιουργία κοινωνικής ομάδας που έχει ως χαρακτηριστικό αυτό. Και μόνο αυτό;
Ολοι τρέχουν να κατανοήσουν, να συμμετάσχουν, να δουν, να ακούσουν,να εκμεταλλευτούν,να απαγορεύσουν αυτό το νέο πράγμα.

Εγώ δεν θα χαρακτηρίσω τον εαυτό μου blogger καθώς ο συγκεκριμμένος χαρακτηρισμός θέτει τον εαυτό μου σε μια ομάδα η οποία έχει παρουσιάσει δράσεις πολιτικές αντίθετες με τις απόψεις μου πέρι δράσης στο δρόμο.
Δεν με πειράζουν από την άλλη όμως.
Όπότε ώς πλειοψηφία ανέχομαι την μειοψηφία.
Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο με άλλες ομάδες τού ζωικού βασιλείου της πόλης μας,όπως τα χοιρινά, τα οποία ύστερα από τις συνεχώμενες κατεδαφίσεις των ακινήτων τους και από τον φόβο μην τυχόν τους πάρει η τράπεζα το εναπομείνων πέτρινο σπιτάκι τους, εχούν βαλθεί να κυνηγάνε όλο το δάσος. Μάλιστα κατηγορούν για αυτές τους λύκους οι οποίοι ύστερα από κλοπή και χρήση του εξοπλισμού της κοκκινοσκουφίτσας εμφανίζονται στο δρόμο έτοιμοι να πάρουν και να σηκώσουν στον αέρα τα χοιρινά και τα γαμωσπιτάκια τους...αέρα πατέρα δηλαδή.

Καλή αρχή λοιπόν κι βλέπουμε...