Αχά να 'μαστε πάλι στις ίδιες κουβέντες...

Άνδρας πού σκάβει στην Καραϊβική.
Οι από πάνω το πάνε προς τα ΄κεί και τσάμπα. Εμείς τι κάνουμε λοιπόν;

Έπεσα πάνω σε μια συζήτηση στο forum του indymedia

(http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=980077),

και μπήκε το μυαλό μου πάλι σε προβληματισμούς.

Εφόσον έχω πιεί όμως τον καφέ μου και τα σκέφτηκα και μόνος,είπα να ανοίξω την κουβέντα και εδώ,καθώς θεωρώ ότι αφορά τους ανθρώπους που επισκέπτονται αυτό το ταπεινό blog και επιπλέον όλοι έχουν λίγο πολύ να πούνε κάτι πάνω σε αυτό. Περιμένω λοιπόν με ανυπομονησία σχόλια και προτάσεις...

Για το αρχείο παραθέτω αυτούσια (copy-paste δλδ.) την πρόταση που έβαλα εκεί.


Θα μιλήσω από προσωπική εμπειρία 10 χρόνων+ στην μισθωτή και ''μαύρη'' σκλαβιά.

Το ότι καταναλώνουμε λιγότερο το θεωρώ αυτονόητο(διότι άμα παίρνεις 600 το μήνα δεν μπορείς και αλλιώς!!!).

Βάζουμε κάτω τις ανάγκες μας, βάση προτεραιοτήτων(είναι προσωπικό του καθενός πιστεύω). Προσπαθούμε να βρούμε ποιές από αυτές μπορούν να καλυφθούν μέσα από συλλογικές διαδικασίες (π.χ. λαϊκές κουζίνες, καταλήψεις στέγης, εναλλακτικό εμπόριο, αυτοδιαχειριζόμενα καφενεία,ανταλλαγή-επαναχρησιμοποίηση αγαθών κ.α.) ή ακόμη και κάποιες δωρεάν παροχές από το κράτος( ξέρω θα διαφωνίσετε με το τελευταίο πολλοί αλλά για παράδειγμα εάν έχεις πρόσβαση σε πανεπιστήμιο μπορείς να χρησιμοποιείς δωρεάν ιντερνετ και αλλα τέτοια μικρά πραγματάκια) ή καβάτζες διαφόρων ειδών από γνωστούς και φίλους.

Ζείς σε κοινή στέγη με άλλα άτομα π.χ. συγκατοίκιση(τα μεγάλα σπίτια έχουν φτηνότερα ενοίκια αναλογικά με το χώρο που έχουν σε σχέση με τα μικρά) όποτε τυχόν έξοδα που για διάφορους προσωπικούς ή μη λόγους δεν μπορούν να καλυφθούν από τις παραπάνω κατηγορίες μοιράζονται και είναι πιο εύκολα να τα αντιμετωπίσεις.

Εάν δεν σας αρέσει το 8ωρο(στην καλύτερη συνήθως), όπως δεν αρέσει σε εμένα υπάρχουν διάφορα ωρομίσθια επαγγέλματα (π.χ. τεχνικός, ηχολήπτης, κουβαλητής κ.α.) τα οποία συνήθως αποφέρουν σχετικά υψηλότερα χρήματα/ώρα και μπορείς να διαλέξεις πότε θα πάς και πότε όχι για δουλειά. Αυτά συνήθως είναι όμως μαύρα, όποτε θα πρέπει να κάνεις κουμάντα με ιατροφαρμακευτική περίθαλψη(έαν έχει πάψει να ίσχυει λόγω ηλικίας η ασφάλιση προστατευόμενου μέλους π.χ. γαι το ΙΚΑ είναι στα 26) καθώς και κάλο οικονομικό προγραμματισμό γιατί ίσως να μην έχει όλο το χρόνο δουλειά.

Επειδή θίχτηκε το θέμα ιντερνετ και λεφτά μέσω αυτού πιστεύω ότι εάν κάποιος σκαμπάζει λίγο παραπάνω από υπολογιστές μπορεί με κάποιους μήνες διάβασμα και εξάσκιση να μάθει να φτιάχνει sites (π.χ. joomla, dreamweaver, flash) τα οποία χρυσοπληρώνονται έξω και τα φτιάχνεις σπίτι σου. Αυτό σαν παρένθεση πολύ εξειδικευμένα.

Όσον αφορά την κοινοβιακή επιχείρηση (συνήθως μικρό μαγαζί που μπορεί χωροταξικά να συνδοιάζεται και με στέγη), δεν έχω προσωπική εμπειρία αλλά από κάνα δυό περιπτώσεις που έχω ακούσει δουλεύει καλά. Το θεωρώ πάντως καλή ιδέα και κάποια στιγμή θα ήθελα να το δοκιμάσω.

Τα παραπάνω ισχύουν για τα αστικά κέντρα. Εάν βρίσκεσαι στην επαρχία και έχεις κατα τύχη κάποια χωράφια, όχι απαραίτητα πολλά, και ίσως κάποια στέγη τότε μαζευτείται 4-5 άτομα (αναλόγως) και κάντε το πείραμα συλλογική καλλιέργεια-κοινοβιακή συγκατοίκιση. Ότι και να βγεί η εμπειρία θα είναι πιστεύω μοναδική (και προσωπικά αποτελεί το επόμενο βήμα για μένα στη φάση που είμαι).

Αυτά τα ολίγα.

Σε καμιά περίπτωση λόγω των παραπάνω δεν θα πρέπει να αφήνουμε στην άκρη αγώνες και διεκδικήσεις (όποιας μορφής και αν είναι αυτοί).

Ωραίο και επίκαιρο τόπικ αυτο πού ανοίξατε παίδες.


By the way, ωραία μέρα σήμερα (ναι καλά μαντέψατε είχα ωραίο πρωινό).