Τετάρτη 28 Δεκεμβρίου 2011

Ρολόγια σε τοίχους



Αγνόησε για λίγο το ρολόι στον τοίχο
το κάθε δευτερόλεπτο στάζει αίμα
δεν ακούς τον ήχο;

Σαν μια αγχόνη
να σε αγχώνει
κοιτάς το ρολόι στον τοίχο
καθε λεπτό να σε τραβάει πιο πίσω
και μετά να αναρωτιέσαι γιατί λείπω.

Και εγώ σου λέω αγνόησε το ρολόι στον τοίχο
ο ήλιος έπεσε γονατιστός πίσω από ενα φουγάρο
δε χρειάζεσαι ρολόι για να νιώσεις τον χτύπο
να ακούσεις το κρύο
την ειρωνεία μιας πανσέληνου
σε χρόνο ενεστώτα
εποχής χειμώνα
πίσω από σύννεφα και φώτα.

Με τον μάγκα να κράζει αυτό που θέλει αυτή η πόλη
δεκαπέντε πόδια αγνό άσπρο χιόνι
να δέσει χρώμα και ειρωνεία

Να πέσει το ρολόι από τον τοίχο
να πέσει ο τοίχος
ο χρόνος
η ύλη
μπάζα
να σε δω
να γκρεμίσουμε όλα τα φουγάρα
να μην ξαναπέσει ο ήλιος
να δεθεί με το φεγγάρι που σαν ειρωνεία
θα προβάλει μια τελευταία έκλειψη
να μας τυφλώσει ο χορός τους
αυτός ο χορός που κρατάει χιλιετηρίδες

Και μεις τον αγνοούμε επιδεικτικά
βάζοντας τρικλοποδιές με κακόγουστα φουγάρα
στήνοντας ρολόγια και τοίχους μεταξύ μας
και μετά να απαιτούμε πανσελήνους και χιόνια
αγνοώντας επιδεικτικά
πόσο μόνο είναι το φεγγάρι
πόσο μόνος είναι ο ήλιος
διαφορετικά δεν θα του έδινε κάθε βράδυ
λίγο από το φως του
να καθρεφτίζει
μοναχικά
ρομαντικά βλέμματα
που το πρωί
αντί για τον ήλιο
κοιτάνε ένα ρολόι σε ένα τοίχο.

Μηδενισμός ρε μουνιά...

Όταν πιτσιρικάς διάβαζα ιστορία πάντα με γοήτευε η πτώση της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.Θες το ότι μου φαινόταν άδικο ένας αυτοκράτορας να κατέχει όλο τον κόσμο, θες το ότι μου φαίνονταν πολύ αδερφές οι Ρωμαίοι με τις στολές τους μπροστά στις μπρούταλ εξεγέρσεις σκλάβων, θες ότι γούσταρα το ότι ένα παρτάλι με μούσια τους την είχε πεί άσχημα διαλέγοντας μια παθητική στάση (αγάπη ρε μουνιά). Όπως και να έχει πάντα με γοήτευε η πτώση μιας υπερδύναμης γιατί απελευθέρωνε κυρίως όλες τις δυναμικές που υπήρχαν στην κοινωνία εκείνη τη στιγμή, καλές και κακές. Κάποιοι διαλέγουν να φάνε τα ψοφίμια και τα αποφάγια των προηγούμενων (βλέπε ρώσικη μαφία μετα την πτώση της ΕΣΣΔ), άλλοι διαλέγουν να απελευθερώσουν την δυναμική όμορφων ονείρων.
Φτάνοντας στο σήμερα βλέπουμε εξόφθαλμα πλέον ότι η δυτική αυτοκρατορία πέφτει μαζί με τους δορυφόρους της(π.χ. ελληνικό κράτος). Ο πλανήτης γυρνάει σε μια σούπα που πλέον αναδεικνύονται όλες οι δυναμικές αυτού του παγκόσμιου χωριού. Άλλοι θέλουν να στρογγυλοκάτσουν στο θρόνο του αυτοκράτορα και άλλοι απλά λένε αρκετά ρε μαλάκες με την κονόμα.
Η ιδιαιτερότητα της επόχης μας βέβαια και της αυτής της πτώσης είναι το ότι βρισκόμαστε στο τέλος της ιστορίας. Ξηγούμαι. Τέλος της ιστορίας δεν σημαίνει ότι θα σκάσουν οι αρμαγεδδώνες απο το διάστημα,ούτε το ότι τελείωσαν οι σελίδες στο ημερολόγιο των Μάγιας. Απλά από την προϊστορική εποχή η ανθρωπότητα έχει συνηθίσει σε κάποιες απόλυτες σταθερές ανάπτυξης.Το είδος αυξάνεται ποσοτικά εφόσον ανακαλύπτονται νέοι κόσμοι και νέες τεχνολογίες, είτε αυτές είναι αλέτρι είτε επιταχυντής σωματιδίων, εξαπλωνόμαστε παντού και γdnaενικά ρε παιδάκι όπως και να το κάνεις είμαστε ένα αρκετά πετυχημένο μιξ γονιδίων εφόσον δαρβινιστικά σκοπός των οργανισμών είναι η επιβίωση και η επικράτηση του DNA.
E λοιπόν μάγκες το πάρτυ τελειώνει σιγά σιγά. Οι πόροι που χρειάζονται για να συντηρηθεί αυτό το οικοδόμημα τελειώνουν και λίγοι από εμάς θα καταφέρουμε να επιβιώσουμε σε αυτόν τον καινούριο κόσμο σβηστών οθονών. Η εξαφάνιση της βιοποικιλότητας απειλεί την επιβίωση του πανέξυπνου DNA μας. Αυτά σε συνδυασμό με την μουνοπανίαση που διακατέχει τους ανθρώπους που συνήθως έχουν τα όπλα θα οδηγήσει σε ένα οριστικό και άντε να τελειώνουμε παγκόσμιο πόλεμο (που ήδη γίνεται, τέταρτος αν τα μετράω καλά) και μετά μάγκες η καλύτερη ησυχία που θα έχετε ακούσει. Και δυστυχώς όσα παρτάλια με μούσια και να ερθούν δεν μας σώζει κάτι.
Είμαστε η τυχερή γενιά που θα αντικρίσει το τέλος της ιστορίας που από κάποιο σημείο της ζωής μας και μετά από πανάκριβα διαμερίσματα θα αναγκαστούμε να γυρίσουμε βίαια στις σπηλιές.Το μεγαλύτερο reset  της ιστορίας. Αυτή την πικρή ελπίδα θρέφω. Το ότι θα είναι reset και όχι shut down ή μπλε οθόνη...