Σάββατο 22 Σεπτεμβρίου 2012

Μικροαστέ

Γελάω με σένα
μικροαστέ
που νόμιζες ότι η φτώχεια
βρίσκεται μόνο στα ντοκυμαντέρ του Εξάντα

Γελάω με σένα
μικροαστέ
που νόμιζες οτί το σπίτι από τα ικέα και το αυτοκίνητο με τα δερμάτινα
θα σε κάνουν  αστό

Γελάω με σένα
μικροαστέ
που νόμισες οτι θα πλουτίσεις από το χρηματιστήριο
και τώρα είσαι έτοιμος να πιστέψεις ακριβώς το ίδιο παραμύθι και για τα πετρελαιά σου

Γελάω με σένα
μικροαστέ
που προσκυνάς την Τρέμη
αλλά σε ενοχλούν τα τούρκικα τα σίριαλ μετά

Γελάω με σένα
μικροαστέ
που νόμισες ότι οι εκλογές θα άλλαζαν τον κόσμο
ας κοίταγες απλα τον τοίχο με τα αλφάδια στην γειτονιά σου

Γελάω με σένα μικροαστέ
που σαν σου πήραν τα λεφτά
κτήνος έγινες
οχι προς αυτόν που στα πήρε αλλά στο διπλανό σου

Γελάω με σένα μικροαστέ
που κυνηγάς μαυρηδερούς
αλλά η κοινωνία που φτιάχνεις
ειναι χειρότερη από κάθε υποσαχάριο κράτος

Κλαίω με μένα
μικροαστέ
που σε αφήνω να μου διαλύεις τη ζωή
μέρα με τη μέρα...

Επιστροφές


Τόσος καιρός μακρυά από αυτό το μη τόπο του ιστολογίου, έγιναν πολλά, το ξέρεις και το ξέρω,τα έζησες και τα έζησα, τι παραπάνω περιμένεις τώρα από μένα;

Η πραγματικότητα έχει ξεπεράσει κατά πολύ τις φαντασίες αυτές, τις εφιαλτικές,τις άρρωστες εξουσιαστικές.
Δεν θα σου σχολιάσω. Κράταγα απόσταση να γράψω καθαρά αλλά όλο και κάτι καινούριο συμβαίνει που σε κάνει να ξεχνάς το προηγούμενο.

Δεν χωράνε ποιήματα.Ίσως...

Στο δελτίο των οκτώ αντιμετωπίζεις τον φόβο μιας κάποιας γοτθικής λογοτεχνίας.Θες να τα βάλεις κάτω να πεις κάτσε ως εδώ κτλ. δεν προλαβαίνεις. Σαν λερναία ύδρα πας να κόψεις κεφάλι κ βγαίνουν κ άλλα.

Η διπλανή πόρτα κρύβει τον φίλο, μπορεί και τον εχθρό αλλά πρεπει να την χτυπήσεις και να δεις τι απο τα δύο κρύβει...

Θα ξαναγράψω ελπίζω να ξανάδιαβάσεις...

Ελπίζω να διαβάζεις, να ερωτεύεσαι, να χορεύεις, να κοιμάσαι, να λουφάρεις, να ακούς, να αγκαλιάζεις, να καις, να σπας, να μην ξεχνάς...