Το κεφάλι σου γίνεται μπαλάκι του πινγκ-πονγκ,
που χτυπάει στους τοίχους δωματίου 3χ3.
Κάμια διαφυγή.
Κανένας για να το πιάσει.
Τραντάζεσαι με κάθε βήμα στο πλακόστρωτο.
Η άσφαλτος μοιάζει ασφαλής.
Η ψευδαίσθηση γίνεται πραγματικότητα.
Κάτι είναι και αυτό,δεν είναι;
Φαντασία και ελευθερία κουβαριάζονται στο πάτωμα.
Περαστικοί μουσαφηρέοι τις ποδοπατάνε.
Ηδονισμένος πια το βλέπεις καθαρά.
Πανσέληνος σε μαύρο τοίχο.
Μία μόνο σκέψη.
Να γαληνεύεις καθώς τραντάζεσαι, μου θυμίζουν κάτι ηχεία.
Πολύς κόπος πλέον,
να στρίβεις το τιμόνι σε κάθε στροφή.
καλησπερα, ενδιαφερον το μπλογκ σου
ΑπάντησηΔιαγραφήας υποθεσουμε πως το χρονικο του νεκρου δεν ειναι για τα γουστα μου
γιατι εχω αναλλοιωτα νεκρικα εξανθηματα;
ο θανατος ηταν παντα η δυναμη ωθησης ολων των βακιλων
γι' αυτο ας υποθεσουμε πως γκαυλωνουμε ολοι μας!
Ή κάβλα εάν λάβει την κατάλληλη αντιμετώπιση σε κάποιο, σωστό βέβαια, αλλά και σκοτεινό μυικό χωροχρόνο με τις απαραίτητες συναινετικές διαδικασίες, οι οποίες πάντα θα βασίζονται στις βασικές αρχές της χημείας οδηγεί μαθηματικά με εκπληκτικη φυσική και λογική ακρίβεια στην ζωή...
ΑπάντησηΔιαγραφή