A tale about the cat and the moon

Ο γάτος που πάντα κυνηγούσε το φεγγάρι...

Χειρομπομπίδα

Επίθεση (πάλι) στα Εξάρχεια, στο στέκι μεταναστών στην οδό Τσαμαδού,με ρίψη χειροβομβίδας από άγνωστο. Εκείνη την ώρα είχε εκδήλωση ο Σύνδεσμος Αντιρρησιών Συνείδησης. Στο χώρο βρισκόταν 30 άτομα και από καθαρή τύχη(ήταν κλειστό το παράθυρο) δεν είχαμε νεκρούς.

Μία καθαρά μιλιταριστική επίθεση σε ένα πρακτικά αντιφασιστικό χώρο και μια αντιμιλατιριστική εκδήλωση. Το ποιοί έχουν ακολουθήσει στο παρελθόν παρόμοια δράση είναι γνωστό.Μηχανισμοί του κράτους και ακροδεξιές ομάδες(γνωστές και ως παρακράτος).

Αυτή η ενέργεια ως σκοπό είχε το άνοιγμα ενός νέου κύκλου αίματος.Ξεκάθαρα.

Εντάξει το ότι βιώνουμε τον τέταρτο παγκόσμιο πόλεμο είναι γνωστό(σε όλους άραγε;). Το ότι αναβιώνουν όμως πρακτικές περασμένων δεκαετιών είναι ανησυχιτικό(;).

Αν νομίζει κάποιος ότι το κίνημα και οι ανθρώποι που το αποτελούν, θα μασήσουν είναι βαθιά νυχτωμένος και ζεί σε άλλες εποχές.

Τελικά κερδίζουμε όπως όλα δείχνουν...

Εξεγέρσεων συνέχεια

Από ότι φαίνεται ο κόσμος μας έχει πλέον μπεί σε εξεγερτική τροχαιά.
Οταν λέω ο κόσμος μας εννοώ εμάς τους από κάτω.
Ποιούς άλλους άλλωστε;

Τον τελευταίο μήνα έχουμε εξεγέρσεις στην Μαδαγασκάρη,Γουαδελούπη,Μαρτινίκη και Αντίλες.

Όλες με κοινό παρονομαστή την φτώχεια,την καταπίεση και στην τελική,γιατί όχι, του νεοφιλελευθερισμού του ίδιου.

Τα ακριβή γεγονότα μπορεί κανείς να τα μάθει είτε από διάφορα ξένα πρακτορεία ειδήσεων,είτε από εναλλακτικά μέσα πληροφόρησης.Τα τοπικά μμε βέβαια μόκο.Και λογικό αν σκεφτεί κανείς οτί ακόμη προσπαθούν να (μας) ξεχάσουν τον δικό μας Δεκέμβρη.

Καλή δύναμη σε όλους μας λοιπόν.
Η καρδιά μου είναι μάζι σας στα οδοφράγματα άνθρωποι του κόσμου.
Και ας μην έχουμε ανταμώσει σε φυσικό χώρο μαζί.

Μας ενώνουν οι ίδιες ανάγκες, ο ίδιος εχθρός.

At the ends of the earth...

...κάτι να υπάρχει,να γίνεται και να γυρίζει...

Αριστερά καπετάνιος από το Ζαϊρ,
δεξιά τρελαμένος ντελιβεράς,
και το χάσμα γενεών παντού.

Ενα αίνιγμα,μια ρουτίνα,ένα ακατανόητο.

Πέμπτο γλυκό ποτό στο στομάχι μου ξεσηκώνει θύελα διαμαρτυριών,
καταστέλεται από σφηνάκια.

Ο μπάρμαν καουμπόυ με ροζ καπέλο
και η ρέγκε να μας πάει αλλού.

Η αλλοτρίωση,το ξένο,το νέο,το αναπάντεχο.

Κάτσε με τον δικό σου όταν φύγει έλα.

Εσύ ξανθιά έχεις ωραίο στήθος.

Τόσο μακρυά και τα δύο.
Τόσο κοντά το μπουκάλι.

Εκτόνωση από κάτι ξεχασμένο στην μπάρα.

Ποτά στη γύρα και αναμνήσεις από salvia.

Κάτι σαν ζάλη με οδηγεί στο τέταρτο κατούρημα.
Αρνούμαι και ας είμαι κοντά,μακρυά η δουλειά,έτσι για να ξεχνιόμαστε.

Και η χαμένη Γερμανία στον πυρετό,
να μου καίει τα σπλάχνα.

Δεξιά,αριστερά
φλάς

πρόσεχε μην τρακάρεις και η μούρη σου γίνει φωτεινή επιγραφή.

Σε μια σεζλονγκ το μυθιστόρημα έχει μείνει
και βλέπουμε

γνωστές φάτσες,άγνωστες φάτσες
γνωστοί-άγνωστοι
τέλος πάντων.

Ενα southern με ένα πάγο

κι άλλες φωτό για φεϊσμπουκιά.

Ξέμεινα από τσιγάρα.

Τράκα

κάτι να υπάρχει,να γίνεται και να γυρίζει

τον κόσμο τούτο

καλό ξημέρωμα

μας βρήκε

καλοδεχούμενο λοιπόν.

Αφιερωμένο...

Καλό ταξίδι και να δεις όλα θα πάνε καλά...

Καλή δουλεία σε όλους μας...

Απαισιόδοξο ε;

Σας θυμίζει κάτι,μήπως;

Η ανθρωπότητα από μία άλλη οπτική γωνία.

Για να μην τρελενόμαστε κιόλας.

Οι από κάτω...

Με αγάπη στους από πάνω.


Υ.Γ.1 Ευχαριστώ ένα φίλο από Ολλανδία (ε ρε γλέντια) που μου θύμησε αυτό το κομματάκι.
Υ.Γ.2 Και που το βρήκε με υπότιτλους (δεν είμαι γαλλομαθής).

Poetry

To fall or not to fall?







Poetry

Oh!I love the poetry.

Flowers

Oh!I love the flowers.

Butterflies

Oh!I love the butterflies.

Sheeps

Oh!I...ok not the sheeps.

Horses?

What about horses?

The nature around,

seems words underground.

No field with tomatoes,

spaghetti with terror.

Come closer to riot

an actor of bourbon.

Whiskey with pot

steak in my throat.

Coaxaki above

the lungs have a whole.

The tree that you chopped

forgotten revolt.

Redemption is a song

opera's talks.

Come here

come now

i am ready

without...

Υ.Γ. 1Αν δεν σχολάσω σύντομα από την δουλειά δεν θα την παλέψω άλλο.

Υ.Γ.2 Και αν και δεν την παλευω άλλο θα συνεχίσω να γράφω τέτοια.

Υ.Γ.3 Τώρα που το ξαναδιαβάζω,βέβαια,δεν είναι και άσχημο.

Υ.Γ.4 Το αποφάσισα.Θα το πλασάρω για τέχνη.

Ο πεινασμένος πρέπει επιτέλους να σταματήσει την ιστορία με τα καρβέλια...

makaronia with kokkini saltsa

Θέατρο μας ο δρόμος,

τέχνη μας η εξέγερση.

Φαντάσου ότι κάποτε μου 'λέγαν,

μάθε τέχνη κι άστην

και άμα πεινάσεις πιάστην.

Γεγονός πάντως είναι,

οπως καταγράφεται και στα μμε,

οτι πολύς κόσμος πεινάει.

Μήπως να ακολουθήσουμε ΟΛΟΙ το παλιο ρητό;

και το καινούργιο,βεβαίως,βεβαίως.

Τυχαίες λέξεις πίσω από το πληκτρολόγιο...

Του Διαμαντή Σταγίδη.Φαντάζομαι ότι οι διαστάσεις δεν αφορούν κανένα.Τους αγοραστές ίσως.Φράγκο για διαφήμιση εγώ δεν είδα πάντως. Αλλά έχω μεγάλη καρδιά ο μπαγάσας.

Α και πρόσεχε καθώς θα πας να μην γυρίσεις(το κεφάλι σου) και χαθείς.

Και αν ναι,τότε ρώτα.

Αλλά πάλι θα έχεις γυρίσει το κεφάλι.

Γι΄αυτό να έχεις το κεφάλι ίσιο.

Στο δρόμο που είναι μπροστά να κοιτάς.

Αν δεν υπάρχει δρόμος μην κοιτάς, άκου.

Αλλά μην γυρίσεις το κεφάλι και κοιτάξεις αλλού.

Γιατί αυτό που θα δεις θα σε κουφάνει.

Και μετά γαμησέ τα.

Τα πιο όμορφα πράγματα θα σε μαγέψουν.

Τα πιο άσχημα θα σου τραβήξουν την προσοχή.

Με τα πιο απλά θα ΄σχοληθείς.

Φύγε λοιπόν, τι περιμένεις;

Οτι είχα να σου πω, στο είπα.

Υ.Γ.1 Η αποποινικοποίηση των ναρκωτικών τουλάχιστον εν ώρα εργασίας θα πρέπει να ξανατεθεί στο τραπέζι του κοινωνικού διαλόγου.

Υ.Γ.2 Του ποιού;

To sun or not to sun...

Ήλιος

Τι διάθεση να έχεις όταν μέσα σε 24 ώρες βλεπεις την ζωή για 10 λεπτά;

Ποιά ζωή, θα με ρωτήσεις.

Εκείνη που είναι ψηλά και καίει και φωτάει και σε κάνει να γελάς...ενίοτε.

Τις τελευταίες 2 μέρες ζήτημα να είδα τον ήλιο για πάνω από 20 λεπτά συνολικά.

Ετσι κλεφτά, την ανατολή, σε μία στάση λεωφορείου.

Και μετά βούρ για το λαγούμι που θα με πάει σε ένα άλλο λαγούμι, δύο υπόγεια κάτω, να δουλέψω.

Τώρα δεν έχω διάθεση.

Δεν έχω διάθεση συνειδητά.

Συνειδητά διότι άμα το σκεφτώ και διάθεση να ξαπλώσω σε ένα ηλιόλουστο παγκάκι (απ'όσα έχουν μείνει)έχω και να βολτάρω. Εδώ όμως είναι δουλεία.

Ετσι άλλωστε δεν λειτουργεί και η φυλακή. Καταστείλει ένστικτα,αισθήματα,διαθέσεις.

Δεν παραπονιέμαι όμως.

Είμαι "παρέα" με αισιόδοξους ανθρώπους.

Πώς αλλιώς να χαρακτηρίσω καμιά 200αριά άτομα τα οποία προτιμούν την χλιδή ενός 5άστερου ξενοδοχείου(και ας είναι δύο υπόγεια κάτω)από μια ηλιόλουστη πλατεία.
Οφείλεις να έχεις μια αισιοδοξία για να κάνεις αυτή την επιλογή.Α και μεγάλη ανάγκη απο πιστοποιήσεις ιατρικών συνεδρίων...

Δεν εξηγήται αλλιώς.

Βαριέμαι,νυστάζω,θέλω ήλιο.

Αυτά.



Υ.Γ.Τουλάχιστον έχω ίντερνετ.Κάτι είναι και αυτό.Ε;δεν είναι;Μπά;

χάπι μπέρθντεϊ λέμε...

...και μιας και σήμερα έχω γεννέθλια,είπα να μου πώ χρόνια πολλά,καλά και τα λοιπά...







ορίστε, μου ΄πα...

Που να πας μετανάστης πλέον, μετά από αυτά που ζήσαμε;

Body painting by Eugene.

Ναι αλήθεια,αναρωτιέμαι που.

Σκέψεις που περάσαν χθες από το μυαλό μου, συζητώντας με μια φίλη υπό την σκέπη της κατηλλειμένης Λυρικής σκηνής.

Σε ποια γωνιά της μικρής μας γειτονιάς του κόσμου θα δεις τόσα ζωντανά,ανοικτά,κινηματικά πράγματα να γίνονται ταυτόχρονα.

Τόσες κουβέντες,συνελεύσεις,διαμαρτυρίες και συγκρούσεις.

Εδώ και όχι αλλού, στην μέση ενός συνηθισμένου απογεύματος, θα δεις σε κεντρική λεωφόρο κάποιες χορεύτριες να χορεύουν την λίμνη των κύκνων.

Πολιτισμικές ενέργειες πρωτότυπες, θα δεις σε πολλούς δρόμους στις πρωτεύουσες του κόσμου. Δεν θα αργήσεις όμως κάπου πίσω από το happening να διακρίνεις και το όνομα του χορηγού.

Ποια άλλη πρωτεύουσα έχει εξεγερμένα μπαλέτα;ε;ποιά;

Ποια άλλη πόλη σε άλλους τόπους έχει καταχτήσει αυτή την ''καθημερινότητα'' που βιώνουμε από το Δεκέμβρη και μετα;

Μιλάω για τώρα. Όχι για παλιά. Σίγουρα κάθε τόπος είχε τις εξεγέρσεις του και όλα τα επακόλουθα. Αλλά τώρα;

Δεν ξέρω πόσο θα κρατησεί. Ηδη έχει κρατήσει περισσότερο και από τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις...στο χέρι μας είναι.

Δεν μπορώ να φανταστώ πιο ζωντανό μέρος από την Αθήνα (και όχι μόνο) των τελευταίων δύο μηνών.

Με τον όρο ζωντανό δεν εννοώ τα σαββατόβραδα του Λονδίνου και τα μαντρωμένα πολυήμερα φεστιβάλ της Γερμανίας. Ούτε τις γκαλλερί και τα μουσεία των ακριβών εισητηρίων.

Εννοώ την ζωντάνια ενός μωσαϊκού ανθρώπων, που πότε στα μάτια τους βλέπεις τα μάτια ένος παιδιού που παίζει στην αλάνα και πότε τα μάτια ενός αντάρτη,γεμάτα λάμψη κ΄οργή.

Και αυτό είναι σε κίνηση(επιτέλους).

Επίτρεψέ μου να θεωρώ ότι δεν θα μπορούσε να με συναρπάσει αυτή τη στιγμή καμιά μητρόπολη του κόσμου...

Επιτέλους μετά από δεκαετίες,ίσως και αιώνες παρακμής αυτή η πόλη έχει να δώσει στην ανθρωπότητα κάτι σοβαρό και αγνό...όπως παλιά...

Για αυτό και φτάσαν στα αυτιά μου τα ευχαριστώ και οι λυγμοί των από κάτω, από κάθε γωνιά της γης.