Ήλιος
Τι διάθεση να έχεις όταν μέσα σε 24 ώρες βλεπεις την ζωή για 10 λεπτά;
Ποιά ζωή, θα με ρωτήσεις.
Εκείνη που είναι ψηλά και καίει και φωτάει και σε κάνει να γελάς...ενίοτε.
Τις τελευταίες 2 μέρες ζήτημα να είδα τον ήλιο για πάνω από 20 λεπτά συνολικά.
Ετσι κλεφτά, την ανατολή, σε μία στάση λεωφορείου.
Και μετά βούρ για το λαγούμι που θα με πάει σε ένα άλλο λαγούμι, δύο υπόγεια κάτω, να δουλέψω.
Τώρα δεν έχω διάθεση.
Δεν έχω διάθεση συνειδητά.
Συνειδητά διότι άμα το σκεφτώ και διάθεση να ξαπλώσω σε ένα ηλιόλουστο παγκάκι (απ'όσα έχουν μείνει)έχω και να βολτάρω. Εδώ όμως είναι δουλεία.
Ετσι άλλωστε δεν λειτουργεί και η φυλακή. Καταστείλει ένστικτα,αισθήματα,διαθέσεις.
Δεν παραπονιέμαι όμως.
Είμαι "παρέα" με αισιόδοξους ανθρώπους.
Πώς αλλιώς να χαρακτηρίσω καμιά 200αριά άτομα τα οποία προτιμούν την χλιδή ενός 5άστερου ξενοδοχείου(και ας είναι δύο υπόγεια κάτω)από μια ηλιόλουστη πλατεία.
Οφείλεις να έχεις μια αισιοδοξία για να κάνεις αυτή την επιλογή.Α και μεγάλη ανάγκη απο πιστοποιήσεις ιατρικών συνεδρίων...
Δεν εξηγήται αλλιώς.
Βαριέμαι,νυστάζω,θέλω ήλιο.
Αυτά.
Υ.Γ.Τουλάχιστον έχω ίντερνετ.Κάτι είναι και αυτό.Ε;δεν είναι;Μπά;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου