Είναι απόγευμα πια

Είναι απόγευμα πια. 

Κοιτάω απλά τον ουρανό.

Είναι αυτό το πορτοκαλί ακολουθούμενο από ένα βαθύ μοβ στον ουρανό που σου φέρνει το τέλος του Οκτώβρη, οι σταγόνες της βροχής που φέρνει κάποιος νοτιάς και το κρυφτό του ήλιου με τα σύννεφα, σαν να προσπαθεί να σου πεί θα λείψω για λίγο αλλά ποτέ δεν θα φύγω. Θα ανεβαίνω να βλέπω τι κάνεις, θα απλώνω παλέτες χρωμάτων στον ουρανό. Πρώτα τα θερμά και ύστερα τα ψυχρά. Ο αέρας να σε αγκαλιάζει στην αρχή ζεστά και μετά όλο και πιο κρύα. Στο τέλος μαύρο και μια παγωνιά πρωινή, λίγο πριν έρθω να σε ζεστάνω πάλι. 

Συνεχείς παρομοιώσεις και μεταφορές από ένα πλανήτη που προσπαθεί να μας θυμίσει με τις πιο ποιητικές των διαθέσεων τον κύκλο της ζωής. Αυτό που ήταν, αυτό που είναι, αυτό που δεν θα είναι μα θα ξανάυπάρξει. 

Εμείς επιμελώς συνεχίζουμε να κοιτάμε οθόνες μέσα σε τσιμεντόκουτα δικαιολογώντας το μαύρο χιούμορ της εξελικτικής θεωρίας και της φυσικής επιλογής.

Όπου να ναι θα βγει ένας ακόμα φασίστας σε κάποια παραθυροθόνη.

Έχουμε χάσει το όμορφο σε αυτή τη μικρή γωνιά του γαλαξία

και πια έχει βραδιάσει.

Αγαπάτε αλλήλους

Αναρχικές και αντιεξουσιαστικές τάσεις παρατηρήθηκαν σε πλήθος πιστών έξω από το θέατρο χυτήριο εχθές το βράδυ. 
Η αρχή έγινε με το ''αγαπάτε αλλήλους'', αγαπημένο σλόγκαν των απανταχού χριστιανών,το οποίο και αφορίστηκε μπροστά στα μάτια ιερέων και αστυνομικών.Με αυτή την πράξη οι πιστοί είπαν ένα κατηγορηματικό όχι στις εντολές από τα πάνω.
Έντρομη η νέα τάξη πραγμάτων παρακολουθούσε τους πιστούς να γκρεμίζουν λιθαράκι προς λιθαράκι τη διδασκαλία του ποιμένα τους, του Χριστού. 
Το περίεργο είναι ότι αφορμή για αυτή την παλλαϊκή αγανάκτιση στάθηκε η προβολή σε καλλιτεχνικό έργο μιας υποτιθέμενης ομοφυλοφιλικής τάσης του σκληρού πυρήνα της οργάνωσης ''Εν Χριστώ αδελφοί''. Τα πρόβατα ήταν τόσο σίγουρα για την ετεροφυλοφιλική φύση του πυρήνα που στο όνομα του ήταν έτοιμοι "να γαμήσουν και να δείρουν ομοφυλοφιλικά κωλαράκια"(!!!).
Τελικά αρκέστηκαν στο να δείρουν ένα κάποιο τυχαίο δημοσιογράφο ευρέως διαδεδομένης εφημερίδας που προμόταρε προεκλογικά τους φορείς του ρατσισμού. 
Ο πολιτικός σουρεαλισμός στο μαγευτικό Ιράν της μεσογείου συνεχίζεται...

Για τους κρυμμένους ήρωες

Γράφω 

Πατάω με βία τα πλήκτρα

ίσως λιγότερη

ίσως περισσότερη

από γκλόπ και τίζερ

σε σώμα αντιφασίστα 

εικόνα σε φάκελο ιατροδικαστή

και ράφι

Γράφω για τους δικαστές

ίσως όχι όλους

ίσως και όλους

που στεριώνουν την τυραννία

στον τόπο που την γέννησε

εικόνα βαρβάρων 

με χρυσές καδένες

και αρρωστημένη σιγουριά αλάθητου

Γράφω για τους μπάτσους

ίσως όχι όλους

ίσως και όλους

που στο αίμα τους κυλάει 

ο φασισμός

και με αίμα τρέφονται

εικόνα τόσο οικεία 

σε αυτά τα μέρη πια

Γράφω για τους κατοίκους

ίσως όχι όλους

ίσως και όλους

που ακατοίκητο έχουν το κεφάλι

και ρητορεύουν με αλαλαγμούς

εικόνα σβάστικας 

στο χέρι τους

να την δείχνουν με 

ρουφιάνου κρυφό καμάρι

Γράφω για τους δημοσιογράφους

ίσως όχι όλους

ίσως και όλους

που σε ερμάρι κλείνουν την αλήθεια

και με ευλάβεια πεοθυλασμού

το κουτάλι που τους ταΐζει

γλείφουν

εικόνα ανέραστων στην κάμερα

νευρωτικών ψευτών 

στην πένα

Θα γράψω και για όλους τους άλλους

που μένουν έξω από τις παραπάνω σούμες

και το μετωπό τους καθαρό το έχουν

ίσως λίγο λερωμένο με αίμα

που οι σταγόνες του 

ποτίζουν τους κήπους του μέλλοντος

τις Εδέμ

των μικρών

των ταπεινών 

των αξιοπρεπών

των αληθινών

των ταξιδευτών των ονείρων

την ελπίδα που πάντα υπάρχει ανάμεσα 

στα αιμοσταγή κώματα

και τις φρικιαστικές τελείες 

των βιβλίων της ιστορίας

εκεί καλά κρυμμένοι ζουν οι ήρωες μου.