Για τους κρυμμένους ήρωες

Γράφω 

Πατάω με βία τα πλήκτρα

ίσως λιγότερη

ίσως περισσότερη

από γκλόπ και τίζερ

σε σώμα αντιφασίστα 

εικόνα σε φάκελο ιατροδικαστή

και ράφι

Γράφω για τους δικαστές

ίσως όχι όλους

ίσως και όλους

που στεριώνουν την τυραννία

στον τόπο που την γέννησε

εικόνα βαρβάρων 

με χρυσές καδένες

και αρρωστημένη σιγουριά αλάθητου

Γράφω για τους μπάτσους

ίσως όχι όλους

ίσως και όλους

που στο αίμα τους κυλάει 

ο φασισμός

και με αίμα τρέφονται

εικόνα τόσο οικεία 

σε αυτά τα μέρη πια

Γράφω για τους κατοίκους

ίσως όχι όλους

ίσως και όλους

που ακατοίκητο έχουν το κεφάλι

και ρητορεύουν με αλαλαγμούς

εικόνα σβάστικας 

στο χέρι τους

να την δείχνουν με 

ρουφιάνου κρυφό καμάρι

Γράφω για τους δημοσιογράφους

ίσως όχι όλους

ίσως και όλους

που σε ερμάρι κλείνουν την αλήθεια

και με ευλάβεια πεοθυλασμού

το κουτάλι που τους ταΐζει

γλείφουν

εικόνα ανέραστων στην κάμερα

νευρωτικών ψευτών 

στην πένα

Θα γράψω και για όλους τους άλλους

που μένουν έξω από τις παραπάνω σούμες

και το μετωπό τους καθαρό το έχουν

ίσως λίγο λερωμένο με αίμα

που οι σταγόνες του 

ποτίζουν τους κήπους του μέλλοντος

τις Εδέμ

των μικρών

των ταπεινών 

των αξιοπρεπών

των αληθινών

των ταξιδευτών των ονείρων

την ελπίδα που πάντα υπάρχει ανάμεσα 

στα αιμοσταγή κώματα

και τις φρικιαστικές τελείες 

των βιβλίων της ιστορίας

εκεί καλά κρυμμένοι ζουν οι ήρωες μου.