Είναι απόγευμα πια.
Κοιτάω απλά τον ουρανό.
Συνεχείς παρομοιώσεις και μεταφορές από ένα πλανήτη που προσπαθεί να μας θυμίσει με τις πιο ποιητικές των διαθέσεων τον κύκλο της ζωής. Αυτό που ήταν, αυτό που είναι, αυτό που δεν θα είναι μα θα ξανάυπάρξει.
Εμείς επιμελώς συνεχίζουμε να κοιτάμε οθόνες μέσα σε τσιμεντόκουτα δικαιολογώντας το μαύρο χιούμορ της εξελικτικής θεωρίας και της φυσικής επιλογής.
Όπου να ναι θα βγει ένας ακόμα φασίστας σε κάποια παραθυροθόνη.
Έχουμε χάσει το όμορφο σε αυτή τη μικρή γωνιά του γαλαξία
και πια έχει βραδιάσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου