Τα 100 πρώτα είναι δύσκολα...

...γιατί όμως έχω κολήσει στο πληκρολόγιο και δεν μου έρχεται να γράψω κάτι για την εκατοστή πρώτη μου ανάρτηση;

Χμμ...

Ας παραθέσω λοιπόν κάποια πράγματα που πέρασαν από το κεφάλι μου κατά καιρούς(ισχνών αγελάδων) σχετικά με την διαχείρηση του περιεχομένου του ιστολογίου.
Όταν ξεκίνησα να γράφω εδώ δεν είχα κάτι συγκεκριμμένο στο μυαλό μου για το περιεχόμενο και το ύφος που θα έχει το ιστολόγιο γενικότερα. Γι΄αυτό άλλοτε είναι ημερολόγιο με απλές σκέψεις, άλλοτε φωτογραφικό άλμπουμ, άλλοτε αναδημοσίευση πραγμάτων που μου κέντρησαν το ενδιαφέρον. Ίσως τελικά αντί να γράφω σε τετράδια που γυρνάνε από χέρι σε χέρι να θέλω να τα έχω όλα μαζεμένα κάπου και προσβάσιμα απο τον οποιονδήποτε και όχι μονάχα από το κοντινό μου περιβάλλον. Επανέρχομαι λοιπόν στην διαχείρηση του περιεχομένου. Πολλές φορές σκέφτηκα να δουλέψω τα γραπτά λίγο καλύτερα και να δοκιμάσω την τύχη μου σε κανένα εκδοτικό οίκο. Αυτό κυρίως λόγο έλλειψης χρημάτων. Ευτυχώς όμως ακόμη τα βγάζω κουτσα-στραβά πέρα οικονομικά οπότε θα παραμείνω πιστός σε μια αρχή που έχω δημιουργήσει (ψυχαναγκαστική πολλές φορές) για την πάρτη μου.
Η αρχή λέει το εξής:για να καταφέρω να έχω τσιμέντο πάνω από το κεφάλι μου και το ψυγείο να καίει δικαιολογημένα ρεύμα πουλάω χρόνο με το χρόνο κομμάτι του εαυτού μου. Ξεκίνησα πριν αρκετά χρόνια με τα χέρια μου. Τα έδινα σε κάθε λογής αφεντικό σε πολύ προσιτή τιμή. Κάποια στιγμή άρχισανε να πονάνε. Διάολε λέω πώς θα παίζω μουσική και θα γράφω. Κάλμαρα τότε και άρχισα να πουλάω γνώση και μυαλό για να ξεκουράσω λίγο τα χέρια, ίσως και γιατί έτσι τα έφερε η τύχη. Απλά βασικά πράματα, όχι επιστημοσύνη. Έλα όμως που το μυαλό είναι δυναμικό και όχι στατικό και επηρεάζεται από αυτά.Δύσκολη ισορροπία να πουλάς αυτά που με κόπο έχεις μάθει και να μην σε πέρνει η μπάλα της άρχουσας σκέψης και συμπεριφοράς. Προσπαθώ τουλάχιστον να μην πουλάω κριτική σκέψη.Βγαίνει λοιπόν το ψωμί. Μπαίνω τότες στον πειρασμό (που έλεγα),σε κάποια στιγμή απουσίας ισορροπίας, να πουλήσω την κορονίδα της ύπαρξης ενός ανθρώπου. Την σκέψη που κρίνει και ορίζει σύμπαντα (τα δικά του ο καθένας), τη ψυχή και τα συναισθήματα που μέσα από κάθε τέχνη πέρνουν μορφη χειροπιαστή. Τότες ήτανε που είπα. Όχι. Ούτε κουλτουριάρης, ούτε διανοούμενος. Όχι λόγω λάιφ-στάλιν. Λόγω αρχής. Όταν θες να λες ότι κάνεις τέχνη δεν την πουλάς, την δίνεις απλόχερα στον κόσμο ειδικά αυτές τις εποχές που τα μέσα είναι πιο προσιτά για τον καθένα και η αντιεμπορευματική (η γνήσια δλδ) τέχνη στο περιθώριο. Εδώ να τονίσω ότι δεν μπαίνω στην σκέψη αν αυτά που γράφω και φωτογραφίζω είναι τέχνη. Δεν με ενδιαφέρει αν είναι ή όχι. Υπάρχουν αρκετοί εκεί έξω ειδικοί έτοιμοι να απαντήσουν ναι ή όχι χωρίς να τους ρωτήσει κανείς. Έχει να κάνει με το ότι αυτά βγαίνουν από εντός μου. Και κάπως έτσι πιστεύω είναι η τέχνη, ικανή να δημιουργηθεί από και σε κάθε άνθρωπο που αισθάνεται.

Κάπως έτσι λοιπόν ξεκίνησε αυτό εδώ το ιστολόγιο. Να δούμε που αλλού θα μας πάει...


υ.γ. το όνομα strange avenger δημιουργήθηκε στο κεφάλι μου εκείνο το Δεκέμβρη γιατί αυτό θέλαμε...ΕΚΔΙΚΗΣΗ.

υ.γ.2 και ακόμη τη θέλουμε για πολλούς περισσότερους λόγους από τότες...