Σάββατο 31 Αυγούστου 2013

Το καλοκαίρι ψοφάει

Αυτά τα σύννεφα που κρέμονται από πάνω μας
είναι η αυλαία του καλοκαιριού που πέφτει.

Όχι απόψε δεν έχει αστέρια
αυτά είναι μέρος του καλοκαιριού που φεύγει.

Τα βήματα εμπρός μην φοβηθείς
σε ξεκούρασε το καλοκαίρι που φεύγει.

Ένα γλυκό φθινόπωρο φτάνει
και διώχνει τα ταξιδιάρικα πουλιά.

Αγκαλιές που ξανασμίγουν 
και καλοκαιρινές ιστορίες στην ουρά του διαλόγου.

Μουσικές, ω, μουσικές!

Δε γαμιέται και η αισιοδοξία!

Τα πράγματα θα είναι πιο δύσκολα 
κατάλαβε το 

και κάνε κάτι.

Τρίτη 27 Αυγούστου 2013

Μη μου τους κύκλους τάραττε

Διαγράφουμε κύκλους γύρω από ένα
το ίδιο κέντρο
δεμένοι από αυτό με μια νοητή κλωστή
πότε η κλωστή μεγαλώνει πότε μικραίνει

το κέντρο
το σχήμα
όμως δεν αλλάζει.

Σε κάθε καινούργιο κύκλο 
ξεχνάμε τον παλιό
και έτσι 
τουλάχιστον 
είναι όλα ωραία
όλα καινούργια.

Ο κάθε κύκλος που περνάει
τα σημάδια του αφήνει
το κέντρο σκάβει πιο βαθιά
για να ριζώσουμε
και την φυγόκεντρο αυξάνει.

Ώσπου κάποιος να βρεθεί
την κλωστή να κόψει
να μας ελευθερώσει

και είναι τότε που η ύπαρξή μας
εκτινάσσεται με δύναμη
πότε στο άπειρο

και άλλοτε συχνά σε τοίχο.


Δευτέρα 26 Αυγούστου 2013

Έτεροι τόποι

Όταν αυτή η πόλη αρχίζει και αναπνέει
όταν οι δρόμοι φλέβες γίνονται
και δίνουν ζωή στο υποκείμενο

Όταν ο αέρας μπαίνει στα πνευμόνια της
και με ορμή γκρεμίζει την ισοτοπία
πετώντας σαν φλέματα χωροφύλακες

Όταν στα μάτια της νησίδες
χρώμα
ομορφιά

έτεροι τόποι αντίστασης
έτεροι τρόποι αντίστασης

και μια γλυκιά μπαλάντα
για αυτοκτονικούς
στα αυτιά της

Ίσως γιατί οι μόνοι που έχουνε πλέον την ικανότητα
να χάσουν ή να νικήσουν
είναι οι πολλαπλοί εαυτοί μας
και οι προβολές τους
σε ένα τυχαίο τατουάζ
στο τσιμεντένιο δέρμα
αυτής της πόλης.





Πέμπτη 22 Αυγούστου 2013

Εκείνη η παραλία

Ξέρεις εκείνη την παραλία
που δεν πήγαμε
δεν ξεκινήσαμε καν
καθώς μας κούρασαν τα πόδια
ιστορίες χιλιοειπωμένες
και πράξεις χιλιοκαμωμένες 
λάθη μικρών παιδιών
μα τα χρόνια τρέχουν 
ξοπίσω μας σαν ξέφτια
και εμείς να τα μπαλώσουμε 
προσπαθούμε
αλλά ποτέ δε μας μάθανε
την τέχνη της κλωστής
για να δένουμε 
και να λύνουμε 
σε ένα κόσμο 
όλο νήματα
με τους ανθρώπους να ισορροπούν 
πάνω σε αυτά
και τον ίλιγγο 
να ζωγραφίζει πρόσωπα
όχι σαν αυτά της παραλίας
εκείνης
που δεν πήγαμε
αλλά θέλαμε...