Τόσος καιρός μακρυά από αυτό το μη τόπο του ιστολογίου, έγιναν πολλά, το ξέρεις και το ξέρω,τα έζησες και τα έζησα, τι παραπάνω περιμένεις τώρα από μένα;
Η πραγματικότητα έχει ξεπεράσει κατά πολύ τις φαντασίες αυτές, τις εφιαλτικές,τις άρρωστες εξουσιαστικές.
Δεν θα σου σχολιάσω. Κράταγα απόσταση να γράψω καθαρά αλλά όλο και κάτι καινούριο συμβαίνει που σε κάνει να ξεχνάς το προηγούμενο.
Δεν χωράνε ποιήματα.Ίσως...
Στο δελτίο των οκτώ αντιμετωπίζεις τον φόβο μιας κάποιας γοτθικής λογοτεχνίας.Θες να τα βάλεις κάτω να πεις κάτσε ως εδώ κτλ. δεν προλαβαίνεις. Σαν λερναία ύδρα πας να κόψεις κεφάλι κ βγαίνουν κ άλλα.
Η διπλανή πόρτα κρύβει τον φίλο, μπορεί και τον εχθρό αλλά πρεπει να την χτυπήσεις και να δεις τι απο τα δύο κρύβει...
Θα ξαναγράψω ελπίζω να ξανάδιαβάσεις...
Ελπίζω να διαβάζεις, να ερωτεύεσαι, να χορεύεις, να κοιμάσαι, να λουφάρεις, να ακούς, να αγκαλιάζεις, να καις, να σπας, να μην ξεχνάς...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου