Ρολόγια σε τοίχους

Αγνόησε για λίγο το ρολόι στον τοίχο
το κάθε δευτερόλεπτο στάζει αίμα
δεν ακούς τον ήχο;

Σαν μια αγχόνη
να σε αγχώνει
κοιτάς το ρολόι στον τοίχο
καθε λεπτό να σε τραβάει πιο πίσω
και μετά να αναρωτιέσαι γιατί λείπω.

Και εγώ σου λέω αγνόησε το ρολόι στον τοίχο
ο ήλιος έπεσε γονατιστός πίσω από ενα φουγάρο
δε χρειάζεσαι ρολόι για να νιώσεις τον χτύπο
να ακούσεις το κρύο
την ειρωνεία μιας πανσέληνου
σε χρόνο ενεστώτα
εποχής χειμώνα
πίσω από σύννεφα και φώτα.

Με τον μάγκα να κράζει αυτό που θέλει αυτή η πόλη
δεκαπέντε πόδια αγνό άσπρο χιόνι
να δέσει χρώμα και ειρωνεία

Να πέσει το ρολόι από τον τοίχο
να πέσει ο τοίχος
ο χρόνος
η ύλη
μπάζα
να σε δω
να γκρεμίσουμε όλα τα φουγάρα
να μην ξαναπέσει ο ήλιος
να δεθεί με το φεγγάρι που σαν ειρωνεία
θα προβάλει μια τελευταία έκλειψη
να μας τυφλώσει ο χορός τους
αυτός ο χορός που κρατάει χιλιετηρίδες

Και μεις τον αγνοούμε επιδεικτικά
βάζοντας τρικλοποδιές με κακόγουστα φουγάρα
στήνοντας ρολόγια και τοίχους μεταξύ μας
και μετά να απαιτούμε πανσελήνους και χιόνια
αγνοώντας επιδεικτικά
πόσο μόνο είναι το φεγγάρι
πόσο μόνος είναι ο ήλιος
διαφορετικά δεν θα του έδινε κάθε βράδυ
λίγο από το φως του
να καθρεφτίζει
μοναχικά
ρομαντικά βλέμματα
που το πρωί
αντί για τον ήλιο
κοιτάνε ένα ρολόι σε ένα τοίχο.