Για το Ρασούλη, τον Παπάζογλου, το Σάντα, το Βέγγο...

Μας μεγάλωσαν, μας έμαθαν να βλέπουμε, να ακούμε, να γευόμαστε, να αγγίζουμε, να ζούμε με αξιοπρέπεια.

Τώρα ήρθε η στιγμή να την κάνουνε.

Μας αφήνουν μόνους με τα θεριά.

Πόλλοι ταλαντούχοι διεκδικούν την θέση τους.

Από ήθος όμως;

Μας αφήσατε στα δύσκολα όμως ρε Άνθρωποι...

...όπως κάθε καλός δάσκαλος τον μαθητή του.

Ευχαριστούμε για όλα και δεν είναι λίγα.

Προσπαθούμε ακόμα.