τόσες μέρες κάτω από ένα δέντρο, πως να σε χωρέσουν τέσσερις τοίχοι
τόση ησυχία μέσα μου που δεν την τρομάζουν οι κραυγές της πόλης
τόσα χαμόγελα που δεν τα σκοτώνει ένα γαμημένο δάκρυ
χαίρε αμέτρητη κοινωνική βλακεία
χαίρε ασυνείδητη ατομική βλακεία
χρωστάω ακόμη ένα καλό καλοκαίρι γιατί βιάστηκα να φύγω
όπου και αν είσαι
όπου και αν είμαι
ο γυρισμός είνα ο πιο δύσκολος.
Χαίρε και του λόγου σου παράξενε τιμωρέ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι τόσο λίγες , αλλά και ατελείωτες , οι μέρες κάτω απο ένα δεντρό , που ούτε η τέντα του ουρανού δεν σε χωράει
ΑπάντησηΔιαγραφήτόση φασαρία στην μεριά του πολιτισμού τους
που ακούγεται μέχρις εδώ
πολλά τα χαμόγελα που δακρίζουν απο γέλια
Χαίρε αμέτρητη κοινωνική μεταδοτικότητα
Χαίρε συνειδητή ατομική αμέρηστη αγάπη
δεν χρωστάω καλοκαίρια σε κανέναν κι ας έφυγα νωρίς , αν και πάντα θα γυρίζω
όπου και αν πάς
όπου και αν βρεθώ
ο γυρισμός δεν θα είναι ποτε ο ίδιος
Υ.Σ.
Μία μικρή παραλλαγή του companero εμπνεόμενη απο λίγες στιγμές ελέυθερίας σώματος και νού .
wraios compa me mia nota aisiodoksias pou pleon exw k gw....xexexe...
ΑπάντησηΔιαγραφήs.a.