ΧΑΟτικά

Μια ηρεμία που πηγάζει από το εξωτερικό χάος με κυριεύει.

Δεν είναι καν οξύμωρο το σχήμα.Το χάος γεννά ζωή.Οποιος διαφωνεί ας διαβάσει λίγο περί της θεωρίας του χάους.Θα καταλάβει ότι ακόμη και μέσα στον καφέ που πίνει ισχύουν αυτοί οι φυσικοί νόμοι.

Ας το καταλάβουμε, η τάξη δεν είναι ο κανόνας στη φύση. Καλά θα ήταν άμα, αλλά δεν. Οποιος επομένως αναζητεί την τάξη εναντιόνεται στην ιδια του τη φύση, ας μην αυταπατάται.

Ετσι και γω βαδίζοντας στην αταξία του μυαλού μου δημιουργώ νέους κόσμους. Οχι για την ανθρωπότητα, ούτε για τα παιδιά μου.Για την ψυχή μου.

Για την ψυχή η οποία σιγά σιγά συντονίζει με το ρυθμό του Κόσμου.

Χαοτικά, ανώριμα, παίζοντας,ζάρια.

Καθώς αυτή συντονίζει ακούω όλους τους κραδασμούς από τα έγκατα της γης μέχρι τους αστεροιδείς που οι τροχιές τους ανταμώνουν.

Απαρνούμε ότι προσπαθεί να μου θυμίσει τι θα έπρεπε να κάνω κάθε στιγμή.
Πότε με κυριεύει η αδράνεια των βουνών και πότε η φυγόκεντρος δύναμη της γης της ίδιας.
Και με πιάνει και με τινάζει στα όρια του σύμπαντος. Στα όρια της ύπαρξης μου.
Γιατί χωρίς την ύπαρξη του εαυτού μου δεν θα υπήρχε το σύμπαν (απροσδιοριστία φίλε μου).

Είμαστε το παν. Μπορούμε να κάνουμε τα πάντα.Και τα κοάλα επίσης.

Ας επικοινωνήσουμε...