Απόγευμα.Γυρνάω το κουμπί της κονσόλας στην θέση off.Μικρά πράσινα και κόκκινα λαμπάκια, πεθαίνουν,αργά.Τους έδωσα ζωή για δώδεκα ώρες σήμερα.Τώρα ξεκινάει η δική μου, για λίγο.
Βγαίνω από την αίθουσα.Στην αυλή κοκτέιλ πάρτυ.Αρπάζω ένα ποτήρι κρασί.
Θέλω να μου δώσω λίγο χρόνο για να παρατηρήσω τον κόσμο.Η παρατήρηση κρατάει μισό ποτήρι.Τίποτα το ενδιαφέρον.Αναμενώμενο.Καλοντυμμένοι μεσήλικες, που έχουν κάνει κάτι με τη ζωή τους, ή τέλος πάντων έτσι πιστεύουν.
Γυρνώντας στο δωμάτιο προτιμώ να σκαρφαλώσω από το μπαλκόνι και να μπω.
Απλά και μόνο για την μικρή διατάραξη της τάξης μου.Κολλάω ένα,δύο,τρία χαρτάκια.Φεύγω ξυπόλυτος για την παραλία.
Ο ήλιος έχει πέσει και το γεμάτο φεγγάρι αρχίζει να χρωματίζει τα μαύρα νερά.Η παραλία είναι άδεια.Χαζεύω το χορό που έχουν στήσει κάτι σύννεφα με το φεγγάρι.
Βγάζω μαγιό και βουτάω στο μαύρο του νερού.Ειλικρινά χαμογελάω.
Λίγο αργότερα με πετυχαίνω ανάμεσα σε μια αμμουδιά και κάτι συρματοπλέγματα.Αεροδρόμιο δεξιά,παραλία με κυματοθραύστες αριστερά.Εικόνες από Νορμανδία σε φιλμ. Σκοτάδι. Φώτα αυτοκινήτων πλησιάζουν και απομακρύνονται με μεγάλη ταχύτητα.Μέσα από το σκοτάδι ξεπροβάλλουν φιγούρες που τρέχουν. Κάνουν την βραδινή γυμναστική τους.Παράξενοι αυτοί οι βόρειο-ευρωπαίοι.Νιώθω ότι ζω μέσα στο Mullhollland Drive.Είμαι 24 καρέ σε κάθε δευτερόλεπτο.Ενδιάμεσα δεν υπάρχω.Κρύβομαι ανάμεσα στα καρέ. Παράξενο σκοτάδι,παράξενη ησυχία. Η ησυχία σπάει από ενα αεροπλάνο που προσγειώνεται. Γυρνάω στο ξενοδοχείο.Δεν θέλω να μπω στο δωμάτιο.Περιμένω σε ένα πεζούλι,καπνίζοντας, τον πιτσαδόρο. Πότε δεν γούσταρα τα λόμπυ των ξενοδοχείων. Τρώω και βάζω μια αδιάφορη ταινία στο λάπτοπ για να με πάρει ο ύπνος. Με παίρνει.
Ξυπνάω, ανάβω τσιγάρο. Ο ήλιος δεν έχει βγεί ακόμα. Το φεγγάρι κρεμασμένο πάνω από το αεροδρόμιο,κάνει την σύνδεση με την προηγούμενη νύχτα στον εγκέφαλο μου. Φεύγω από το δωμάτιο.Φοράω το καπέλο μου στραβά.Είμαι ο Τζέσυ Τζέιμς σήμερα.Δεν έχει σκοτωμούς η μέρα.Απλά πάω να δώσω ζωή στην κονσόλα μου. Καλημέρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου