Κυριακή 3 Οκτωβρίου 2010

Prince of Persia

Θέλω λίγη άμμο,όχι μάλλον πολύ άμμο.
Έναν αέρα να την σηκώνει και ένα μάυρο μαντήλι στο προσωπό μου.
Έναν αμμόλοφο να με περιμένει, για να μου απόκαλύψει τους συντρόφους του που στέκουν πίσω του.
Μαχαίρια ασσασίνων στη ζώνη μου, φίδια στον καρπό μου.
Τον ήλιο να με τυφλώνει, κάνοντας τα μάτια μου να βλέπουνε οράματα από άλλους κόσμους.
Το φλασκί μου άδειο και το άλογο μου νεκρό.
Την Βαβυλώνα πίσω μου να καίγεται.
Το βήμα μου ανύπαρκτο να περιμένει να γεννηθεί.
Ακίνητο το σώμα.
Αεικίνητο το μυαλό.

Το σπάω.

Γυρνάω το κεφάλι,σε κοιτάω στα μάτια.
Αυτό και μόνο.
Γενάει ένα βήμα.
Τρέχουμε τώρα,μέσα στους αμμόλοφους.
Μας κυνηγάνε.
Δεν κατάλαβα πότε απλωσες το χέρι, μα τώρα το κρατάω γερά.
Σαν να βασίζεται η ζωή μας όλη από αυτό, κανουμε τραμπάλα διασκεδάζοντας την φυγόκεντρο των κορμιών μας.
Μας κυνηγάνε.

Μην κοιτάς πίσω.Το βλέμμα σου είναι ακριβό για να το δωρίσεις στους πίσω.
Σε λέω,

Έρωτα
Συντρόφισσα
Φίλη

Και όλα αυτά με ένα σου βλέμμα, ικανό να με κάνει,

να ζήσω στην άμμο,
να μην βγάλω το μαντήλι από το πρόσωπο μου,
να αψηφίσω τον ήλιο που με τυφλώνει,
να χύσω το νερό από το φλασκί μου, αγιασμό στο νεκρό μου άλογο
να κάψω όλες τις Βαβυλώνες
να τρέξω
να βρω

Το Βλέμμα σου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου