Πέμπτη 14 Ιανουαρίου 2010

Οι δύο διαστάσεις του μαύρου

Φοράς αυτό το ακριβό το μαύρο το εσώρουχο,
ξυπνώντας στα μαύρα τα σεντόνια.
Περιτριγυρίζεσαι από μαύρα ξύλινα έπιπλα
και μαύρους καναπέδες από δέρμα.

Σε μια μαύρη κούπα πίνεις τον πρωινό εσπρέσσο.
Έτρεξε από μία μαύρη καφετιέρα πνιγμένη στο ντιζάιν.
Και αυτή και το σπίτι όλο.
Ανοίγεις καρνταρόμπα.

Φοράς το μαύρο σου κοστούμι με μια γραβάτα μαύρη,
φτιάχνεις κόμπο στη γραβάτα που όνομα από μαύρο μέρος έχει,
Αλκατράζ.
Μαύρος χαρτοφύλακας και έφυγες για το γραφείο.

Το μαύρο τετρακίνητο ζεσταίνεται στο σκοτεινό γκαράζ.
Κλείνεις πόρτα, αφήνοντας απ΄εξω το θόρυβο.
Φτάνεις στο γραφείο.
Είσαι έτοιμος, για μια ακόμη μέρα, να καθορίσεις την ζωή πολλών.

Παραγγέλνεις καφέ από το τηλέφωνο.
Πρέπει να παραμένεις ξύπνιος και σβέλτος.
Αλήθεια πρέπει;

----------------

Φοράς ένα εσώρουχο που δεν σε ενδιαφέρει το χρώμα,
είναι τρύπιο.
Δεν είσαι σέξυ.Δεν θες.
Η πόλη αυτή σου έχει σκοτώσει τον έρωτα.

Κοίτας τον ουρανό.
Μαυρίλα, πάει να βρέξει.
Θα είναι δύσκολη ή μέρα στη δουλεία.
Φτιάχνεις έναν φραπέ.

Ντύνεσαι μια φόρμα και ένα φούτερ, μαύρα.
Καβαλάς το παπί και φεύγεις, μαύρο.
Ψιλοβρέχει, φόρας κουκούλα, μαύρη.
Οι κόρνες των φορτηγών σου πέρνουν το κεφάλι.

Φτάνεις στην δουλειά.
Πολλές παραγγελίες πρέπει να παραδώσεις.
Η μυρωδιά από τις φρεσκοψημμένες τυρόπιτες σου τρυπάει τη μύτη.
Πεινάς.

Δεν προλαβαίνεις όμως να φας.
Παίρνεις την πρώτη παραγγελία.
Δεν νιώθεις έτοιμος τον κόσμο ν' αντιμετωπίσεις .
Πρέπει όμως.

Φορτώνεις το παπί καφέδες και ξεκινάς.
Φτάνεις στον προορισμό τον πρώτο.
Μπαίνεις ευγενικά σε ένα γραφείο.
Καλημέρα, καφές, ρέστα, μπουρμπούρι, λίγο.

----------

Και εγώ σας είδα έκει στο γραφείο, εκείνη την στιγμή, τους δυό σας.
9.05
Το ρολόι.

Μια απειροελάχιστη στιγμή στο χώρο και στο χρόνο,
γεννάει το μεγάλο κοινωνικό ρήγμα,
που κανείς δεν χαμπαριάζει εκεί τριγύρω έτσι πρωί που είναι.

Εγώ, εκεί σε εκείνο το γραφείο, περαστικός καθώς ήμουν συλλογιέμαι.
Σκέφτομαι εκείνο το γκράφιτι στον τοίχο απ΄ έξω,
που κάποιοι οργισμένοι φιλόσοφοι των δρόμων έγραψαν.

---------

Ή με τις κουκούλες ή με τις γραβάτες.

...το ρήγμα δεν έχει κλείσει.

2 σχόλια:

  1. σε λίγη ώρα ξεκινώ για τη δεύτερη διαδρομή της ανάρτησή σου.Παρόλαυτά, έχει αποδειχθεί σε μένα τουλάχιστον πως είναι πολύ ρευστά τα όρια για το ποιός θα βρεθεί δίπλα σου.και έχω εκπλαγεί.κρατώ ξεκάθαρα λοιπόν μια θέση και για κουκούλα, και για γραβάτα δίπλα μου..και μετρώ σφυγμένες γροθιές..γιατί ποτέ δεν θα είμαστε σίγουροι/ες για το ποιός/α θα είναι πραγματικά δίπλα μας..στο χρόνο..

    με γειά την νέα εμφάνιση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η αλήθεια είναι ότι πλέον τα όρια δεν είναι τόσο ξεκάθαρα όσο προβάλονται στην ανάρτηση. Παρόλα αυτα εγώ διάλεξα να συμβολίσω με γραβάτα την κλασσική φιγούρα του τεχνοκράτη, αστού, προισταμένου κτλ. Εχώ δει και γω αρκετές φορές ανθρώπους με γραβάτες να είναι πιο κοντά μου σε αντίληψη από ότι κάποιες "κουκούλες" και σίγουρα το ντύσιμο δεν θα πρέπει να αποτελεί δικλείδα ανάμεσα στους ανθρώπους. Πίστεύω ότι το συγκεκριμμένο σύνθημα είναι συμβολικό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή