Τετάρτη 4 Μαρτίου 2009

Το πόρισμα της ντροπής

ΤΙ ΚΡΟΣΤΑΝΔΗ - ΤΙ ΠΕΡΑΜΑ
Ο ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ ΜΕΤΑΦΕΡΕΤΑΙ

Η Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη Περάματος, σε επίπεδο εργατικών ατυχημάτων, αποτελεί ίσως τη φονικότερη εστία θανάτου σε ολόκληρο το δυτικό κόσμο. Αποτελεί έναν πραγματικό αποτεφρωτήρα μέσα στον οποίο το κράτος εμφανίζεται ως ένας εφιαλτικός δράκος που ρίχνει τις θανατηφόρες του φλόγες στους είλωτες του. Ποιός μίλησε για μυθοπλασία;

Ήτανε Τρίτη 6 Σεπτεμβρίου του 1988. Το δεξαμενόπλοιο «ΑΝΑΤΖΕΛ ΓΚΡΕΪΝΤΝΕΡΣ», ύστερα από μία εκκωφαντική έκρηξη σκίζετε στα δυο. Ο χρονοβόρος καθαρισμός από τα θανατηφόρα αέρια (free gas) που απαιτείται πριν την έναρξη των εργασιών μέσα στα κουρασμένα αμπάρια του πλοίου, προφανώς είναι διαδικασία που ξεπερνιέται εύκολα στη νομοθετική ελαστικότητα του εφοπλιστικού κέρδους. Τραγικός απολογισμός: επίσημα, 10 νεκροί και 20 τραυματίες στο αμπάρι Νο 2.

Ο κρατικός μηχανισμός, ίδιος με το πρόσωπο του τέρατος και με τη συντροφιά κι άλλων παραμορφωμένων δικαστικών υπαλλήλων, εξαρχής, σπεύδει να μετατοπίζει ή να αποκρύπτει τις πραγματικές ευθύνες των πλοιοκτητών και να «στρεψοδικεί». Οι εφοπλιστές δεν αγγίζονται διότι έτσι επιτάσσει ο νόμος της επιβίωσης. Νομοτελειακά, το κράτος είναι αδύνατον να αντιμετωπίσει αυτούς που το αναπαράγουν και να τα βάλει με εκείνους που αποτελούν την οικονομική βάση της εξέλιξης του.

Ήτανε Σάββατο 20 Οκτωβρίου του 2001. Το δεξαμενόπλοιο «SAILOR», εκρήγνυται, ενώ λάμβαναν χώρα ελασματουργικές εργασίες στα αμπάρια του. Οι νεκροί αυτοί τη φορά έφτασαν τους 5.

Κι οι συνδικαλιστές, αυτοί οι μεσάζοντες μεταξύ εργατών κι αφεντικών, λειτουργούν ως ένας αερόσακος του κεφαλαίου, ως ένα μπαλόνι ασφαλείας και εκτόνωσης της οργής των εργατών. Ουσιαστικά, ο ρόλος τους, απόλυτα ελεγχόμενος και γεμάτος προνόμια δοσμένα από τους εργοδότες, χρησιμοποιείται από τους δεύτερους ως τέχνασμα για την μακροημέρευση τους, για την ανέξοδη επιβίωση τους. Ανέξοδη είπαμε; Εντάξει, τώρα.

Ήτανε Δευτέρα 16 Ιουλίου του 2007. Το τάνκερ «Ailsa Craig», έχοντας περάσει "επίσημα" από τη διαδικασία του free gas, κι όμως αναφλέγεται και θανατώνει ακαριαία δύο σωληνουργούς.

Σε κανένα από τα ατυχήματα που συμβαίνουν στο Πέραμα δε μπορούν να υπολογιστούν οι πραγματικοί αριθμοί των θυμάτων. Ως γνωστόν, η μαύρη και αδήλωτη εργασία δεν υπολογίζεται στα στατιστικά, και σύμφωνα με μαρτυρίες εργαζομένων της Ζώνης οι νεκροί στο τελευταίο ατύχημα του περασμένου Ιούλη δεν ήταν οχτώ, αλλά πολλοί περισσότεροι.

Ήτανε Πέμπτη 24 Ιουλίου του 2008. Το γκαζάδικο «FRENDSHIPGAS», ύστερα από θερμική ανάφλεξη αρπάζει φωτιά και οι νεκροί στο αμπάρι Νο 3 φτάνουν τους 8. Βεβαίως, το Πέραμα θρηνεί ξανά.

Δεν είναι, λοιπόν, άστοχο αν λέγαμε πως εκεί που τελειώνει η αστική δικαιοσύνη, αρχίζει το δίκαιο.

Οι νεκροί, που ανασύρθηκαν από τις δεξαμενές του «Friendship Gas», είναι:
Παπαϊωάννου Γιάννης ετών 56
Ρουσάκης Ηλίας ετών 51
Νικολαΐδης Παύλος ετών 54
Πασπαράκης Παναγιώτης ετών 44
Οικονομάκης Κώστας ετών 30
Αντιασης Φλοράν ετών 25
Mουραντχανιάν Ασότ ετών 32
Γιόπια Ρομουάντο ετών 48, Φιλιππινέζος υποπλοίαρχος, ο οποίος, σημειωτέον, δεν βρισκόταν στο αμπάρι την ώρα της έκρηξης, αλλά έσπευσε να βοηθήσει, με αποτέλεσμα να βρει κι αυτός φρικτό θάνατο.

Και το δίκαιο εκκινεί τη στιγμή που η μνήμη γεννάται.

Πριν λίγες μέρες εκδόθηκε το περίφημο πόρισμα των εμπειρογνωμόνων για το πολύνεκρο αυτό δυστύχημα. Η ίδια ιστορία. Υπαίτιοι του δυστυχήματος ορίζονται οι δύο εργάτες, ένας εκ των οποίων νεκρός. Το τέρας γυμνό. Δικάζονται και οι νεκροί τώρα;

Τα περιστατικά είναι ενδεικτικά. Ατυχήματα, θανατηφόρα ή μη συμβαίνουν σε ρυθμό εβδομάδας, μετατρέποντας τη Ν/Ζώνη σε ένα τόπο εργατικής γενοκτονίας και το Πέραμα σ’ ένα συλλογικό μνημείο πεσόντων του καπιταλιστικού κόσμου.

ΠΟΡΕΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΣΙΩΠΗ ΚΑΙ ΤΗ ΛΗΘΗ

ΠΕΡΑΜΑ, ΣΑΒΒΑΤΟ 7 ΜΑΡΤΗ, 12:00 ΣΤΗ ΠΥΛΗ ΤΗΣ Ν/ΖΩΝΗΣ

Συνέλευση Εξεγερμένων από Πέραμα, Σαλαμίνα, Κερατσίνι, Δραπετσώνα, Νίκαια, Αιγάλεω


Υ.Γ. ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ http://nadaparanosotros.blogspot.com/

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου